Eindeloos lopen, een balsem voor je geest,
Je zorgen smelten weg, je energie terug van weggeweest.
Heerlijk voortbewegen, één met de natuur,
Voor Mr. Willy één groot avontuur.
Maar lopen kan niet meer
Kanker, een indringer in zijn lichaam, een bittere strijd,
Vol medicatie en behandeling, vastberadenheid in tijd.
Toch blijft hij joggen, tegen de stroom in,
Urenlang volhardend, alsof het de pijn kan overwinnen.
Maar lopen kan niet meer
In het lopen vindt hij rust, even niet ziek zijn,
Maar dat gaat niet meer, en het doet hem pijn.
Achteruitgang in kracht, alles wordt zwaar,
Die mallemolen in zijn hoofd, de zorgen staan klaar.
Want lopen kan niet meer
Te vroeg al, dat besef drukt op zijn gemoed,
De toekomst onzeker, hoe het nu verder moet?
Weg is zijn grootste steun, zijn krachtigste medicijn,
Niet meer joggen ,eindeloos , dat kan toch niet zijn ?
Want lopen kan niet meer
Lopen kan niet meer, een bittere waarheid in zijn bestaan,
Een zware last, ondraaglijk , niet mee om te gaan
Het pad van zijn passie is afgesloten, verboden terrein,
Hij staart naar zijn loopschoenen, vol verdriet en pijn.
De ongerustheid over de weg die voor hem ligt,
In het donker van de onzekerheid, zoekt hij het licht.
De toekomst baart hem zorgen, wat zal er nu komen?
Hoe moet hij doorgaan zonder de helende stromen?
Want lopen kan niet meer
Neen , lopen kan niet meer