Ik had gedacht de honderd net te halen
rollatorloos en in gestrekte draf
Ik wou nog een miljoen gedichten af
Musea wachtten . En theaterzalen
Ik wilde nog oneindig vele malen
verwijlen waar ik mij het liefst begaf.
Ik fietste fluitend tussen wieg en graf
de voeten geen moment op de pedalen
Helaas. Daar is ineens de eindigheid
die plotsklaps als een niets ontziende tanker
de gevel sloopt , de kamer binnenrijdt
Het leven gaat genadeloos voor anker
gehoorzaam aan de grillen van de tijd
Ga weg , gezwinde grijsaard. Met je kanker .
Reactie plaatsen
Reacties