"Huuuuu-aah...." De diepe zucht van opluchting van Mr. Willy vulde de ruimte, terwijl de spanning uit zijn lichaam stroomde als water uit een gebroken dam. In die ene lange ademtocht liet hij alle opgebouwde stress en vermoeidheid los. Kerstmis was voorbij. 

Mr en Mvr Willy waren dol op de feestdagen met hun glinsterende lichtjes en vrolijke gezangen, maar de voorbereidingen waren elk jaar een uitputtingsslag. Dit jaar, echter, spande de kroon.
Door een samenloop van omstandigheden waren alle grote festiviteiten - Sinterklaas, Kerstmis, Nieuwjaar, en de verjaardagen van de kleinkinderen - dit jaar op hun landgoed gepland. Maar vanwege alle bouwactiviteiten afgelopen jaar had hun doorgaans zo schilderachtige landgoed de gedaante aangenomen van een gigantische bouwwerf. Wekenlang waren besteed aan opruimen, schilderen en opknappen. Voor Mr. Willy, met Harry als een sluimerende vijand, wiens invloed de laatste jaren heel geleidelijk, maar onmiskenbaar, stijgende was,  een bijna onmenselijke taak.

De inkopen, het inpakken van cadeaus, het versieren van het huis tot het leek op een kerstshowroom – het was een eindeloze stroom van taken. De kerstboom, een majestueuze spar, was zo overdadig versierd dat het een wonder was dat hij niet omviel. De voorbereidingen voor het kerstdiner leken wel op het hamsteren voor een oorlog, alsof er magere jaren op komst waren.
En dan kwam kerstavond zelf, een tornado van bedrijvigheid. Familieleden, de een al luider dan de ander, vulden het huis met een kakofonie van geluiden. Mr. Willy, immer de perfecte gastheer, had zich door de menigte bewogen als een goed geoliede machine, glazen bijvullend en de berg eten serverend , die hij de laatste dagen had bereid. 

Nu, de dag na, in een serene stilte, met een stomende cappuccino in de hand, keek Mr. Willy tevreden om zich heen. Ondanks de chaos die het feest had achtergelaten - een berg afwas, kruimels, gebruikte servetten, etensresten , overal  bergen papier van de geschenken,  was er een gevoel van voldoening. Het was de moeite waard geweest, ondanks alles. Het huis ademde nog steeds de warmte en het plezier van de festiviteiten uit.

Maar deze rust is helaas slechts tijdelijk. Nieuwjaar nadert al snel, met een nieuwe golf van gasten die zijn heiligdom zouden verstoren. 
Maar dat is  een zorg voor morgen. Nu is het tijd voor een welverdiende pauze.  Rustig wandelt hij naar zijn bureau om te ontspannen, een blog te schrijven, en met een mengeling van vreugde en weerzin de boodschappenlijst voor Nieuwjaar te beginnen.

Mr. Willy glimlacht; de feestvreugde was nog lang niet voorbij.