Pieter Pot was een rijk zakenman, afkomstig uit Dordrecht, die zich in 1418 in  Antwerpen had gevestigd. Op een deel van zijn erf bouwde hij van 1433 af een kapel, later omgebouwd tot abdij, waarbij een aalmoezenhuis werd gevoegd. In 1445 werd het aalmoezenhuis opgedragen aan de cisterciënzer- of Bernardijnenorde om er een klooster te stichten, De Sint-Salvatorabdij, ook bekend als de Pieter Potabdij.
De abdij werd opgeheven tijdens de Franse periode, enkel de kapel is bewaard gebleven. In 1797  is het domein openbaar  verkocht en omgevormd tot een woonwijk. Straten werden aangelegd en De Grote en Kleine Pieter Potstraat zijn genoemd naar de financier/stichter van deze abdij.
En in de jaren '70 was de Grote Pieter Potstraat, gelegen in het historische centrum van Antwerpen, vlakbij de Groenplaats en de Kathedraal een levendige straat met een bruisend nachtleven.
En regelmatig zakte Mr Willy , wiens uitgaansleven zich toendertijd op een hoogtepunt bevond, in de vroege uurtjes met zijn kameraden af tot ginder. Talloze kroegen, met muziek, rock, jazz. Pal tegen de haven gelegen met een publiek van zeelieden en schippers, ging het er soms ruig aan toe , maar altijd sfeer, altijd plezier. 

Heden ten dage is de Grote Pieter Potstraat  geëvolueerd naar een toeristisch trekpleister. En bijna alle kroegen van toen zijn veranderd in brave bistro's, bar's en eetgelegenheden. 

Maar een paar hebben de tand des tijds doorstaan. "Den Hopsack" is er zo een. En daar is Mr Willy dus naar toe geweest , gisteren. Vijftig jaar geleden was het dat ie er nog geweest was,  maar hij stapte binnen en verdomd, het was alsof de tijd had stilgestaan. Nog altijd diezelfde piepkleine ruime waar je opgepropt zit als haringen in een ton. Nog altijd diezelfde  sfeer! De muren ademden verhalen, elk hoekje en kantje van dit café zat vol met de echo's van het verleden. De stoelen, verdomd oncomfortabel, deden  binnen vijf minuten je achterste vervloeken. Maar charme.....
Het podium was nog altijd een pareltje, even vervallen als toen, alleen met wat moderne geluidsboxen. Maar zelfs die aftandse piano van toen stond er nog . Jazz, rock, kleinkunst, volksmuziek, of een dichter die zijn ziel blootlegt , Mr Willy voelde de vibraties terug van de muziek, de woorden die in de lucht hingen, ze sleurden hem mee naar vervlogen tijden.
De toiletten ...Nou, 50 jaar misschien het neusje van de zalm, nu een regelrechte schande. Je zou bijna liever in je broek doen dan die hokjes binnen te gaan. Nou, een goede prostaatkankerlijer is op alle eventualiteiten voorzien , dus ....
Maar de bierprijs was een lichtpuntje .Voor slechts twee euro kreeg je een pint ,een 33'er, zoals het hoort. En de dikke tabaksrook van vroeger, die is er niet meer, maar je kon de geest ervan nog proeven in de lucht.

Kortom, een kroeg zoals een echte kroeg moet zijn .

En hier hebben de Willy's  de avond doorgebracht. 
Want B. de dochter van een van onze vrienden , die zit een een klein muziekgroepje. Nu ja, klein? 9 man is  niet echt klein. Dat podium was bezet tot de laatste vierkante mm. Een wonder dat er niemand naar beneden getuimeld is . 
En die traden daar dus op, een hele avond calypsomuziek. Mr Willy zat op de eerste plaats, op een volle meter van het podium. Onvergetelijk, genoten heeft ie . 
En nu is hij ook nog een stuk slimmer geworden. Want nu zat B. daar ook op zo'n trommel te trommelen en dan dacht ie , ha, Tjembé, fijn , kan ik daarover meepraten met Peter.
Want voor Mr Willy is een trommel een trommel. Maar niets is minder waar want dat bleken dus Cubaanse trommels te zijn, conga's.
B. had een aantal jaren in Mali gewoond , waar ze dus wél djembé speelde, en die heeft  mij na hun optreden in geuren en kleuren alle verschillen uitgelegd.

Nou, Antwerpen is LEZ zone, verboden terrein voor dat campertje van Mr Willy , dus waren we aangewezen op het openbaar vervoer , dus eigenlijk moesten we veel te vroeg naar huis , maar 't was mooi geweest. 

Een avond om niet te vergeten