Deze wereld gaat te snel voor Mr Willy.
Hij voelt zich zo oud als Methusalem met een zak vol rugklachten . Niet dat ie echt veel last heeft van Harry, of van dat koppie van hem ,of dat ie krakkemikkig wordt. Nu ja, een beetje wel, wat harige oren en een rooie neus en die ogen en oren zijn ook niet veel zaaks meer en zo , maar daar kan ie wel mee leven, de ene dag al beter dan de andere.
Nee, zijn probleem is dat hij het niet meer kan bijbenen in deze moderne tijd. Vol onbegrip kijkt hij om zich heen , zich telkens afvragend “ Wat is hier allemaal aan de hand, waar gaat het in hemelsnaam naar toe?”
Neem nu die moderne mobieltjes. In zijn tijd dienden ze alleen om te telefoneren. Handig als je ergens in de wildernis stond met autopech en je moest de wegenwacht bellen, maar verder? Mr. Willy herinnert zich nog met weemoed die zalige dagen waarin je gewoon onbereikbaar kon zijn zonder je schuldig te voelen. Niet te verwonderen dat vandaag de dag de helft van de bevolking thuis zit met stress of burnouts.
Maar die mobieltjes nu? De hele bevolking zit er constant op te tokkelen .
Mr. Willy vraagt zich af waarom at dat in vredesnaam zo nodig is.. Hij bedoelt, het is natuurlijk wel wonderbaarlijk wat je allemaal met zo’n apparaat kan doen, internetten, chatten , GPS gebruiken, muziek beluisteren, video's bekijken, betalingen verrichten (Nou, Mr. Willy betaalt nog steeds met cash of gewoon met de kaart maar hij krijgt daarbij meer en meer medelijdende blikken), en allerlei apps installeren die de wereld schijnen te veranderen (zijn er echt geen apps voor een goede kop koffie en een gezellig praatje meer?).
Eigenlijk is zo’n mobieltje niks meer dan je huiscomputer, maar dan in ’t klein. Alleen heb je thuis een groot scherm, heb je tenminste je bril niet nodig, want die is toch altijd zoek . En je hebt ook een fatsoenlijk toetsenbord , krijg je geen ook geen pees- of polsklachten of artrose in je duimen .
Alleen zo’n lampje is wel leuk. Handig. Zeker als prostaatkankerlijer heb je al moeite genoeg om niet op je schoenen te plassen , en als je dan 's avonds buiten hoognodig eens moet, kan je de boel tenminste wat verlichten , kwestie dat je je voeten wat buiten de gevarenzone kan plaatsen.
Maar de romantiek is helemaal weg . Waar is de tijd dat op grote evenementen de mensen sfeer brachten door met lichtjes of kaarsen te zwaaien?.
Nee, tegenwoordig zwaaien ze met hun mobieltje, dat geeft ook licht en tegelijkertijd kunnen ze een selfie nemen en doorsturen “ kijk eens hoe leuk het hier is…”
En een romantisch etentje. Weg kaarsen. Je mobieltje is je nieuw romantisch attribuut, geeft ook licht zodat je ziet wat je eet en als de conversatie wat stokt kan je wat op fb liggen scrollen , eens kijken naar die schattige babyfoto's van die kleine ukkies van Tante Mien .
Da’s toch pas romantiek, niet ?
Pffff...., ze kunnen me wat......
HOME