Nu had Mr Willy een paar dagen geleden nog een hele mooie lieve app gekregen van een lotgenote.
Ik citeer het eerste stukje
Lieve Willy, ik heb vandaag een stel blogs van jou terug gelezen en op een of andere manier lijkt het dat ze de laatste tijd wat anders zijn. Je welbekende te gekke humor bezit je gelukkig nog steeds, maar tussen de regels door lees ik vaker verdriet en misschien ook wel eenzaamheid. Ik kan het natuurlijk helemaal mis hebben, maar tegelijk zou het ook begrijpelijk zijn dat je, je zo zou voelen.
Nou, die lieve lotgenote heeft dus wel een heel sterke opmerkingsgave, en slaat de nagel op de kop. Want de laatste maand(en) maakt die mallemolen in Mr Willy's hoofd echt wel overuren.
Gek genoeg is het niet zozeer die kanker zelf die hem kopzorgen geeft. Nou ja, die is natuurlijk op de achtergrond altijd wel aanwezig met doktersbezoeken , onderzoeken, nu nog eens een bestraling, enz. Maar hij heeft er een goed oog in dat hij nog wel een paar jaren voor de boeg heeft zonder al te veel lichamelijke ellende.
Een heel stuk moeilijker te verwerken is die zware lichamelijke achteruitgang. Een goede conditie is altijd zijn houvast geweest om het hoofd boven water te houden. Zolang ie voluit kon joggen en lopen was het allemaal niet zo erg. Tja, dat lukt dus niet meer en dan wordt de zin om te gaan lopen minder en minder , waardoor de prestaties nog meer achteruitgaan, en dan zit Mr Willy's koppie in een viskeuze cirkel waar ie niet meer uit geraakt.
En dan het probleem van die verhoogde kans op dementie, dat draagt er ook al niet toe bij om die chaos in zijn hoofd onder controle te houden.
En nu weet Mr Willy best wel dat die hormoontherapie voor 99% de oorzaak van alles is. Immense stemmingswisselingen, sombere gedachten, vermoeidheid zowel lichamelijk als geestelijk, zijn mentale sterkte tot niks herleid.
Echter, dat je dat weet is prima, maar dat geeft geen oplossing.
En intussen is Mr Willy zichzelf stilletjes in de vernieling aan het helpen.
Maar nu had ie vandaag toch afspraak met de radioloog en aansluitend met de oncologisch assistente . En daar zijn al die kopzorgen in het lang en breed besproken..
Resultaat : nu woensdag is er een afspraak bij de psycholoog
Of 't iets zal helpen is nog afwachten, maar de eerste stap is toch gezet.
Nooit gedacht dat Mr Willy na bijna 4 jaar kanker dáár nog nood aan zou hebben