Klik
Eens, lang, lang geleden, besloot Mr. Willy om wat kleine fruitbomen in zijn tuin te planten. Twee kerselaars en een stekebeesplant werden liefdevol in de aarde gezet.
Maar ja, Moeder Natuur...., Die bomen, eer die vruchten dragen, die hebben tijd nodig, meer tijd dan een slak op een zondagochtend om uit bed te komen.
In een moment van melancholie, zo donker als de vleugels van een raaf bij maanlicht, had ie trouwens eens een blog geschreven met de duistere titel "Boompje groot, plantertje dood", waar hij zijn hoop uitdrukte dat hij misschien nog net op zijn sterfbed een besje of kers zou kunnen proeven, als een laatste dans voor de dood.
Maar nu, een paar jaar verder, blijven die kersen nog steeds schuilen achter de gordijnen van geduld. Slechts twee van die roodharige juweeltjes waren op komst, maar plots, als een droom die verdampt bij het ontwaken, verschrompelden ze tot niets. Als dat zijn laatste avondmaal moet worden, is ie dood van de honger vooraleer Magere Hein de kans krijgt om aan te bellen.
Maar, als een lichtpuntje in een donkere grot, zijn daar de stekebezen! Dit jaar gaat ie daar een flinke oogst aan hebben.
Alleen, d'r zijn ook boeven op de loer, fladderende schurken met vleugels zo zwart als de nacht, klaar om zijn tuin om te toveren in een smörgåsbord van gestolen lekkernijen. Maar Mr. Willy laat zich niet kisten! Hij heeft een plan bedacht, een meesterwerk van draad en stokken, een vesting die zelfs de stoutste spreeuwen doet sidderen van ontzag.
En voor wie de stekebees niet kent, nou, zelfs de wijzen in Vlaanderen krabben zich soms achter de oren als ze het woord horen. Want ooit verhuisde Mr. Willy van Wommelgem naar Herselt, een sprong van twintig kilometer in vogelvlucht. Daar, in dat nieuwe land, sprak een buurman met de energie van een opgewonden sprinkhaan hem aan over zijn pas geplante over zijn knoesels. Knoesels? , nooit van gehoord. Zijn dat stekebezen misschien? Maar daar had buurman dan weer nooit van gehoord ..
Maar uiteindelijk , in de digitale jungle van Google, ontdekte hij dat knoesels of stekebezen eigenlijk kruisbessen genoemd worden, een vergeten lekkernij die menig tong doet tintelen van verlangen.
Nou, nooit te oud om te leren, niet?