En vannacht zat Mr Willy weer stil en een beetje suf voor het scherm. En dan, zoals dikwijls, komen en gaan de woorden als schaduwen, alsof de stilte zelf ze tot leven roept.
En in die schaduw ontstaat dan een zacht fluisterend hersenspinsel, dat langzaam zijn weg naar de ochtend vindt.
In de tuin van mijn ziel, zo wild en vol pracht
Ligt het kind dat ik ooit was, en geduldig wacht.
Een hart zo teder, onaangeroerd door de tijd
Onschuldig en verwonderd, zo zonder strijd
Maar de jaren verstreken, de stormen kwamen
Het innerlijk kind kreeg wonden en vele tranen
Maar diep in de ziel woont dat kind nog altijd,
Verlangend naar liefde, naar heling en tijd.
Omarm dat kleintje, zo breekbaar en fijn,
Laat liefde en medeleven je innerlijke gids zijn.
Spreek tot je hart, fluister teder en zacht,
"Lief innerlijk kind, laten we verzoenen vannacht."
In de speeltuin van je herinneringen, wandel zacht
Herleef de momenten die je tranen hebben gebracht
Houd dat kind dichtbij, met liefde en kracht
Verzeker het dat genezing op haar wacht
Met geduld en vriendelijkheid laat het vertellen
Van angsten en pijnen die het nog kwellen
Omarm haar kwetsbaarheid, haar onschuld zo waar
In jouw liefde vindt het haar kracht weer daar
Je innerlijke kind helen, een diepgaande tocht
Verborgen schatten vinden, die je hart zo zocht
Met elke stap die je zet op dit pad zo mild,
Word je innerlijke kind hersteld, de pijn gestild
En terwijl je die wonden heelt, zowel groot als klein,
Zal je hart weer stralen, zo puur en rein.
Want in het helen van je innerlijk kind,
Vind je jezelf terug, gelouterd en bemind.