In het rijk der dromen, waar de nacht haar sluier spreidt
leefde eens een bengeltje, bang voor het duister, zo kwetsbaar en klein
zijn knuistjes grepen vast aan een fragiel stengeltje, bij elke zucht van de wind
de wereld was een mysterie voor Appie, het bange hengelbengeltje, weinig bemind.
Een hengeltje hield hij vast, met onzekere hand,
in het donkere water hoopte hij op een vangst
maar de nacht bracht vreemde geluiden en schaduwen groot
Appie trilde van angst voor het onbekende, zijn ziel ontbloot
Doch het verhaal van Appie is niet slechts dat van vrees
maar van moed, van het bange bengeltje, dat de nacht trotseert
want hij bleef vechten tegen zijn angsten, met elke nieuwe nacht
En langzaamaan veranderde Appie in een schitterend licht, zo zacht.
Het hengeltje bracht geen vangst van vis, geen buit
maar een innerlijke kracht, die groeide, steeds verder uit
en Appie, ooit zo bang en kwetsbaar, veranderde in een engeltje, zo puur
die de nacht omarmde met vertrouwen, en haar mysterieën vol avontuur
Dus, luister, Spookies, naar dit verhaal van Appie, met zijn kleine hengeltje
een verhaal van moed en groei over dat dappere hengelbengeltje
want soms moeten we het duister omarmen, en met angst in de ogen treden,
om te ontdekken dat we, als we standhouden, als engeltjes kunnen zweven