Borgloon is een stadje in Belgisch Limburg. Een mooi stadje, een bezoek meer dan de moeite waard. Ze hebben daar bijvoorbeeld een doorzichtige kerk. Een uniek kunstwerk. Een grote metalen constructie waar je doorheen kan kijken. Daar schrijf ik vroeg of laat nog wel eens een blog over. Maar das een ander verhaal.

Ze hebben hier ook een kerkhof. En daarin een aantal heel oude graven. Honderd tot tweehonderd jaar oud, volledig vervallen, kapot, naamloos. Geen mens die weet wie of wat er onder ligt, en of er überhaupt nog wel iemand onder ligt. En de gemeente wil die dus laten weghalen. Logisch. Een heel terrein dat ze kunnen renoveren en gebruiken voor de huidige lichting dooi mensen.

Maar dat mag dus niet. Want nu is er een gemeentelijk reglement dat stelt dat een graf slechts mag worden ontruimd als het in onbruik is. Onbruik betekent dat het niet meer verzorgd wordt en, heel belangrijk, dat er geen bloemen meer op neergelegd worden.
En wat blijkt nu ?
Elk jaar, met Allerheiligen, worden op al die graven nog steeds chrysanten neergelegd.

En daar zit de gemeente dus mee verveeld, want, zoals gezegd, ze willen dat terrein herwaarderen. En dan zijn ze dus gaan uitzoeken wie er in hemelsnaam nog elk jaar bloemen gaat neerleggen op onbekende graven van honderden jaren oud.

En uiteindelijk hebben ze dat mysterie ontrafeld. Want nu blijkt dat in die graven een kikker huist: de vroedmeesterpad.

En de vroedmeesterpad is een heel bijzondere kikker. Die legt haar eieren op het land en niet in het water. Die eieren hangen als een snoer aan elkaar en het mannetje wikkelt ze rond zijn achterpoten en draagt ze enkele weken met zich mee. Pas wanneer de kikkervisjes sterk genoeg zijn, deponeert hij ze in het water. Maar nu is dat is zo een van die kikkersoorten die 's nachts enorm veel lawaai maken, veel meer nog dan een gewone kikker. Echt storend, de mensen willen die weg. Echter, dat mag niet, want het is een beschermde soort.

Maar op dat kerkhof, al die dooie mensen worden er toch niet wakker van, dus laat maar kwaken.

En nu is er een natuurliefhebber, die dat allemaal weet, en die dus wil dat die beestjes hun woonplaats kunnen behouden. Vandaar dat die dus elk jaar chrysanten legt. En zo blijven die kikkers dus beschermd.
Nou, de gemeente heeft daar blijkbaar wel begrip voor, en nu zijn ze bezig met een of andere regeling ter bescherming van...

De moraal van het verhaal: Je kunt beter doodgaan als kikker dan als mens.
Want als kikker worden er dus bloemetjes op je graf gelegd, tot het einde der tijden. Maar bij mij? Binnen 20 jaar? Geen bloemen, hooguit wat onkruid van een meter hoog.

Tenminste als mijn graf tegen die tijd al niet afgevoerd is, wegens gebrek aan interesse.

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/07/22/mysteries-ontrafeld-waarom-legt…