In mijn jeugd was ik een fervente filmliefhebber. Netflix was toen nog een onbekend fenomeen, dus bracht ik twee tot drie keer per week door in de donkere zaal van de bioscoop. Mijn voorkeur ging uit naar luchtige films: westerns, actiefilms, en dergelijke. Het was de gouden tijd van iconen zoals Bruce Lee, Chuck Norris, en later grootheden als Sylvester Stallone, Arnold Schwarzenegger, Bruce Willis en Jean-Claude Van Damme – stuk voor stuk actiehelden wiens films ik zonder uitzondering verslond. Romantische films liet ik links liggen; ze waren simpelweg niet mijn ding, vooral omdat ze vaak eindigden in mineur.

Er was echter één uitzondering: Robin Williams. Zijn films, die altijd een perfecte balans tussen humor en emotie wisten te vinden, vond ik zonder meer prachtig.

De film die echter de diepste indruk op mij heeft achtergelaten, is "What Dreams May Come".

Het vertelt het hartverscheurende verhaal van een koppel, diep verliefd, met twee kinderen die tragisch omkomen in een auto-ongeluk. De vrouw, Annie, wordt verscheurd door schuldgevoelens, maar dankzij hun onwrikbare liefde vinden ze uiteindelijk weer de weg naar elkaar. Vier jaar later overlijdt ook Chris, de man, eveneens door een verkeersongeval. Hij belandt in de hemel, maar kan zich er niet aan overgeven en blijft op aarde rondzwerven, hopend op contact met Annie. Zijn pogingen leiden tot niets dan ellende, en uiteindelijk accepteert hij zijn lot in de hemel – hij was immers een goed mens.

Annie, achtergebleven en intens verdrietig, mist haar man elke seconde. Overweldigd door haar verdriet pleegt ze uiteindelijk zelfmoord, in de hoop herenigd te worden met Chris. Maar zelfmoord wordt beschouwd als een doodzonde, en Annie belandt in de hel.

Chris, ter ore gekomen van Annie's lot, besluit haar te zoeken. Zijn zoektocht voert hem door een landschap dat doet denken aan Dante's Inferno, afdalend door de verschillende lagen van de hel, tot hij Annie vindt in de donkerste krochten. Annie, geplaagd door nachtmerries en schuldgevoelens over de dood van hun kinderen, lijdt aan geheugenverlies en kan de hel niet verlaten.

Uit liefde besluit Chris de hemel op te geven en bij Annie in de hel te blijven. Dit ultieme gebaar van liefde herstelt Annie's geheugen, en Chris neemt al haar nachtmerries op zich. Annie wordt naar de hemel gebracht en redt op haar beurt Chris, waardoor ze uiteindelijk herenigd worden met hun kinderen in de hemel.

Het verhaal eindigt met de reïncarnatie van Annie en Chris, die terugkeren naar hun kindertijd en elkaar opnieuw ontmoeten.

Dit ongelooflijk mooie verhaal geeft me, zelfs jaren na de laatste keer dat ik het heb gezien, nog steeds een fantastisch gevoel.
Het doet me dromen van een nieuw begin, vrij van zorgen en pijn, een droom over iets wat onmogelijk lijkt, maar toch, het blijft een droom
Helaas......