Hanneke Mulder vergeet ik nooit
heeft mij op het bloggen gegooid
vol angst begon ik te schrijven
maar vol vreugde zou ik blijven

Van blog naar boek
het was maar een stap
Parallel Universum kwam uit de hoek
hoe heilzaam was dat

De eerste boekjes kwamen al snel
ik kreeg applaus van iedereen
sommigen kregen kippenvel
het voelde allemaal heel sereen

Nooit zal ik vergeten
wat het met me deed
dat positief reageren
op mijn schrijfsels, dat levensleed

Blogs van lotgenoten, hun levens op papier
vreugde, pijn en verdriet, een strijd zonder hier
in een eigen boek, bewaard voor het nageslacht
een aangrijpend verhaal vol pracht

Maar zonder Hanneke’s goede raad
echt een superlieve daad
had ik dat allemaal niet verwoord
en was  Meneer Willy nooit gehoord.