Op de drempel van volwassenheid, in de gangen van de middelbare school waar de geur van puberteit bijna tastbaar was, daar begon het leven van Mr Willy. Het was een tijd waarin hormonen het commando voerden en jongens hun ogen opensperden voor de wonderen van het andere geslacht. De meisjes, ooit gezien als kinderachtige, aanstellerige nichten, transformeerden plotseling tot betoverende wezens die met een enkele lach of oogopslag de koers van een jongenshart konden verleggen.

En ook Mr. Willy's leven werd op zijn kop gezet. Hij werd geraakt door hun dans, hun sprankelende conversatie en de subtiele parfum van avontuur die zij met zich meebrachten. Op het bal van de burgemeester, onder een zee van feestlichten, voelde hij hoe zijn benen hem onbedoeld naar het ritme van verliefdheid leidden. En toen hij voor het eerst een meisje op haar wang kuste tijdens een schuifelende La Bamba, wist hij dat dit moment voor altijd in zijn herinnering zou fonkelen als een sterrenbeeld van jeugdige romantiek.

De gesprekken met zijn vrienden kregen een nieuwe dimensie, waarbij luchtige roddels verdwenen en plaats maakten voor epische vertellingen van zoet verlangen en ontluikende passies. Terwijl de rook van zijn eerste sigaret naar de hemel kringelde en het bier zijn onervaren smaakpapillen tartte, vond Mr Willy zichzelf deel uitmakend van die  eeuwenoude traditie van het mannelijk geslacht - het bewonderen, het bezingen, ja zelfs het een beetje betreuren van de complexe dans die het flirten heet. Termen als 'mokkel', 'stuk' en 'griet' werden kunstig geweven in de verhalen over die ene met de krullen of die andere met de giechel lach die de harten sneller deden slaan. Verhalen over veroveringen werden tot in alle details besproken. 
En o wee, de arme zielen die niet zo gezegend waren door moeder natuur - zij werden niet gespaard van de kritische blik, der messcherpe commentaren van de puberbrigade. 

Maar terwijl de jaren verstrijken, blijken vele jeugdige waarheden te vervagen, zoals mist voor de ochtendzon. 
Schoonheid is vluchtig en karakter koninklijk, al zag niemand dat toen in. In die dagen waren het enkel de rode rozen die telden - niet de diepgang van een goed gesprek of de warmte van een gedeelde lach.
Mr. Willy ontdekte dat ware schoonheid niet altijd in de eerste oogopslag wordt gevonden, en dat ware liefde soms een langere, meer gewikkelde weg bewandelt. Het is een weg die verrassingen brengt, waar de meest bijzondere momenten vaak onaangekondigd komen, en waar liefde groeit op de meest onwaarschijnlijke plekken.
En daar, op een niet zo toevallig kruispunt van lot en bestemming, vond Mr Willy de vrouw die zijn wereldbeeld zou herdefiniëren. Mevrouw Willy, met haar scherpzinnige geest en haar empatisch vermogen, leerde hem dat liefde niet alleen in het hart, maar ook in de geest woont. Het was een les die hem rijker maakte dan welke rode roos of alimentatie dan ook zou kunnen - een schat die hij zou koesteren, lang nadat de laatste bladzijde van het jaarboek van de middelbare school was omgeslagen.

En het was in de lente van hun leven, in een tijd waarin alles mogelijk leek en de wereld zich als een eindeloos avontuur voor hen ontvouwde, dat Mr en Mevr Willy elkaar het jawoord gaven. Hun huwelijk markeerde niet alleen de fusie van twee zielen, maar ook het begin van een reeks reizen die hen zou vormen en binden op manieren die geen van beiden voor mogelijk hadden gehouden.

Hun eerste reis leidde hen naar Parijs, de stad van licht, liefde en onbegrensde romantiek. De stad, met haar straten die verhalen fluisteren van verloren liefdes en gewonnen harten, verwelkomde hen met open armen. Hand in hand wandelden ze door de straten, langs de Seine, en onder de schaduw van de Eiffeltoren, zich elk moment bewust van de magie die in de lucht hing.

Op een avond besloten ze naar de Folies Bergère te gaan, een plaats die synoniem staat voor het extraverte en flamboyante karakter van Parijs. Het cabaretspektakel was een feest voor de zintuigen, een wervelwind van kleur, muziek en sensuele dans. Het hoogtepunt van de show was een oogverblindende act waarbij een replica van de Eiffeltoren uit het plafond neerdaalde, omringd door prachtige danseressen. Deze scène, zo ongebruikelijk en provocerend voor die tijd, met vrouwen in al hun natuurlijke schoonheid, liet het publiek en ook Mr. Willy ademloos achter.
Mevr Willy, echter, voelde een steek van jaloezie bij het zien van me. Willy, wiens ogen glinsterde bij het zien van zoveel ongebreideld vrouwelijk naakt. Haar opmerking naar Mr Willy was scherp en doordrenkt van onzekerheid. Het antwoord van Mr Willy, toen al behept met een ietwat dirty mind , "Nou, als er bij ons op zolder ook zo'n grote muizen zitten, dan draai ik gelijk de kat haar nek om"  was humoristisch bedoeld maar werd verkeerd opgevat, en al snel ontspon zich een hevige ruzie tussen hen, midden in de glinsterende nacht van Parijs.
Deze ruzie, zo onverwacht en intens, dreigde een schaduw te werpen over hun prille huwelijk. Maar zoals het vaak gaat in liefde, werd het conflict uiteindelijk de katalysator voor een dieper begrip en een sterkere band. Mr en Mevr. Willy leerden dat echte liefde niet alleen draait om passie en romantiek, maar ook om het overwinnen van misverstanden en het accepteren van elkaars onvolkomenheden. Terwijl de dagen in Parijs verstreken, vonden ze hun weg terug naar elkaar, elk met een hernieuwde waardering voor wat ze in elkaar hadden gevonden. Ze leerden dat in de dans van liefde, elke stap, elke misstap, en elk herstel deel uitmaakt van het prachtige ritueel dat twee mensen samenbrengt.
--------
Nou, da's toch prachtig mooi verteld, niet?
Voor hen die de opmerking van Mr Willy niet begrijpen. Mr en Mevr Willy woonden in de beginjaren van hun huwelijk  ook op het landgoed in Wommelgem, toen nog eigendom van Pa en Ma Willy. En daar zaten massa's muizen ( muizen, geen Ratten). Maar Pa en Ma Willy hadden toen een kat , en die had daar de tijd van haar leven. Bijna dagelijks zag je die wel met een muis in haar bek. Vandaar die opmerking.