Hier op de site wel natuurlijk, maar daarbuiten begrijpen heel weinig mensen echt de emotionele tol die kanker eist. Een moeilijke , soms hartverscheurende strijd , die een verwoestende chaos in je hoofd creëert.
En alhoewel Mr Willy nog niet echt ziek is, voelt ie  wel de geleidelijke achteruitgang, een besef dat wordt versterkt door de PSA-waarden die, traag maar onmiskenbaar terug aan het stijgen zijn.  De ziekte schrijdt voort, ondanks de behandelingen.

En de behandelingsopties nemen af. Niet dat je al uitbehandeld bent, nee, helemaal niet, maar je weet dat alles wat komt  de ziekte hoogstens kan afremmen. En elke volgende behandeling zal gepaard gaan met toenemende bijwerkingen en een dalende levenskwaliteit. Een realiteit die als een zwaard van Damocles boven je hoofd hangt

En dan  krijg je  die befaamde mallemolen in je hoofd, een onophoudelijke stroom van gedachten en gevoelens, waar je constant mee worstelt.
En voor die worsteling vind je in je omgeving weinig of geen begrip.
Mensen onderschatten de ernst van je situatie. " Hoezo? je ziet er toch niet ziek uit? ".  Achter je rug praten ze wel stilletjes met Mevr. Willy over jou, je gezondheid, maar rechtstreeks  snijden ze het onderwerp niet aan. 
En vooral nu, tijdens die feestdagen wordt er dan van je verwacht je je sterk houdt, dat je je presenteert  alsof alles normaal is.

En dan is er nog de hormoontherapie, die al jarenlang je behandeling domineert en die je verandert, je kwetsbaarder maakt. Je wordt emotioneler, sneller geïrriteerd, de omgang met jou wordt ingewikkeld.

Maar wat anderen niet zien, is hoe je mentale kracht afneemt. Aan de feesttafel wil je eigenlijk in tranen uitbarsten, je zorgen en frustraties uitschreeuwen. Gewoon weglopen en ergens stilletjes in een hoek zitten grienen. 

Het moeilijkste is nog het zich sterk houden tegenover Mvr Willy, Mvr Willy die ook met diezelfde mallemolen in haar hoofd zit, erger nog, want zij kan niks kan doen, alleen vanop de zijlijn wat toekijken. En Mr Willy is altijd de rots in de branding geweest,  en als die dan zijn hoofd gaat laten hangen.....

En dat leidt tot stil lijden, een last die steeds zwaarder wordt.
God zij dank dat dit platform er is, zonder dat zou ik gek worden.

Om maar te zeggen, kanker maakt eenzaam.