Mr. Willy heeft het al meermaals gezegd. Dat ie te klein of te dom is om de complexiteit van de wereld te begrijpen. Of is het dat chemobrein? Hoofdschuddend leest hij de krant. Hij leest alles over het milieu, consumptiegedrag, ecologische voetafdrukken, armoede, hongersnood en dan probeert ie te begrijpen waarom we nog altijd meer voedsel in de vuilbak kieperen dan dat we zelf opvreten. Maar dan betrapt hij zichzelf erop dat hij daar volop aan meedoet. Het is een constante strijd tussen verantwoordelijkheid en schuldgevoel, tussen veroordelen en deelnemen.

Waarom juicht hij de 'Low Impact Man' toe, terwijl zijn eigen levensstijl meer lijkt op die van de 'Consumption Man'? Hoe is dit zo gekomen? 
Vroeger aten we zonder problemen dagenoude spaghetti of kliekjes, maar nu kijken we argwanend naar een stuk vlees dat een paar dagen geleden nog in de wei stond te grazen. Vroeger aten we groenten van de lokale groenteboer, nu importeren we onze tomaten wereldwijd, tenminste als er geen bruin plekje op is want daarvoor halen we onze neus op. Kleine Willy liep dagelijks kilometers te voet naar school, nu nemen we de auto voor een ritje naar de bakker om de hoek. Een dagje naar zee was een evenement waar ie wekenlang naar uitkeek. Tegenwoordig moet het een exotische bestemming zijn, hoe verder weg, hoe beter. Enzovoort, enzovoort.

Rond Nieuwjaar wordt van ons verwacht dat we voornemens maken, bij voorkeur goede en liefst zo overtuigend mogelijk. Maar helaas.....

Ik zou graag van bank veranderen, want banken zijn niet te vertrouwen. Ik zou heel graag bij de kleine, lokale handelaar kopen, maar Lidl komt net met een superpromotie. Ik zou graag zelf groenten kweken, maar mijn buurman gebruikt meer Roundup op zijn gazon dan dat hij zaad pompt in  zijn vrouw. Ik zou met plezier vegetariër worden, maar die steak ruikt zo lekker! Ik zou graag energie besparen, maar zo'n dikke trui, die trui kriebelt aan mijn nek. Ik zou graag al mijn afval sorteren, maar met mijn chemobrein is dat toch zo ingewikkeld...

Ik zou dit graag willen, ik zou dat graag willen...

De wil is er, maar de praktijk is weerbarstig.

En al die goede voornemens leiden vaak tot teleurstelling en een gevoel van fatalisme. 
En daarom maakt Mr. Willy geen goede voornemens meer. Hij heeft al zorgen genoeg met Harry en bovendien maakt een beetje fatalisme het leven een stuk gemakkelijker. 

PS 
Om toch te ontsnappen aan de ban van de community: de vermoedelijke frequentie van zaadoverdracht van een aan Mr. Willy's fantasie ontsproten buurman is enkel bedacht om dit verhaal een wat erotische dimensie te geven. Het is veel te lang geleden dat hij nog eens een blog met een ondeugend randje heeft geplaatst.