WhatsApp is toch wel de ongekroonde koning in hedendaagse communicatie. En al die appgroepen da’s gewoonweg de kers op de taart. En nu kijkt Mr Willy wel met grote achterdocht naar al die moderne technologische ontwikkelingen, maar appen.... dat is leuk , doet ie graag.
Alleen, appen op zo'n mobieltje , een regelrechte ramp voor Mr Willy . Vlotte vingervlugheid is aan hem niet besteed. Met zijn eenzame wijsvinger tikt hij één voor één één de letters  aan op die piepkleine toetsjes, terwijl hij met open mond  zoonlief gadeslaat, wiens duimen sneller tiktakken dan een tapdanser op 't hoogtepunt van zijn carrière.

Maar dan heeft WhatsApp z'n weg gevonden naar zijn PC en zie, op dat klavier daar kan hij toveren! Een volleerde typiste heeft het nakijken . En sindsdien? Sindsdien surft Mr. Willy mee op de golven van gesprekken, duikt ie onder in de diepe wateren van verhitte discussies en dobbert mee langs de oevers van gezellige buurtroddels .
En soms gluurt hij gewoon stilletjes mee ,genietend van de verhalen die zich op zijn scherm ontvouwen.
Gisteren ging het over de dood. Nu ja, niet over het doodgaan zelf hoor, maar vooral over de praktische afhandeling ervan. Over wat ná de dood. Over stof en as, over de elementen. Want daar komt het uiteindelijk op neer. Aarde, wind, water of vuur , waar wil je later naar toe. Keuze te over. En tegenwoordig zijn er nog meer opties. Je kan zelfs opteren voor een combiticket. Na een vlammende start kun je gerust overstappen op een van de andere drie keuzes - de opties zijn tegenwoordig, in tegenstelling tot ons eigen bestaan, schier oneindig. Ze zijn verrassend toegankelijk en bijna betaalbaar voor elke laag van de bevolking.

En daar ging het dus over . H, N, Z en T gingen diep filosofisch te keer over die allerlaatste keuze. Over begraven of verassen.

N ging resoluut voor de gezellige warmte van de oven. Ze had het altijd al zo koud. En daarbij , met die as wordt je verstrooid , te land of ter zee,dan zie je nog iets van de wereld. En misschien bewaren ze een beetje, in een hangertje of zo, of ze zetten je thuis op de schouw, altijd dicht bij je geliefden. Romantiek tot in de eeuwigheid. 

H ging voor traditie, voor een ondergrondse flat, onder  het eeuwige bed van mos en donkere grond, voor een foto met een gouden randje, uiteraard een mooiere en jongere versie van hetgeen er de put inging, een jaarlijkse pot chrysanten (liefst gele),en voor een ‘pakkend’ gedicht op een hopelijk door verzamelaars gegeerd bidprentje 

Z, die ecovriendelijke ziel, ging voor een plekje in een natuurpark, waar je een boom kon worden, letterlijk. Je wortels diep verstrengeld met Moeder Natuur, een levend monument in het bos van het bestaan. En handig als de nabestaanden met hun hondjes op bezoek kwamen, hadden die beestjes gelijk een plaats om hun ding te doen, dicht bij hun geliefd baasje.

T, die interesseerde het eigenlijk niet. Dood is dood , en wat er na hem komt , 't zal hem worst wezen.

En zo denkt Mr Willy daar eigenlijk ook over. Of zijn begrafenisgangers nu huilen van droefheid om zijn heengaan, of juichen om zijn erfenis,  wat maakt het uit.
 Alleen,  ze moeten wel even wachten tot hij effectief het loodje legt. En daar zit 'm de kneep. Je hoort steeds van die spookverhalen over mensen die dood lijken, maar dan ineens wakker worden, half of helemaal onder de zoden, en vervolgens de hele buurt de stuipen op het lijf jagen met hun geklop vanuit de kist.

En nu is er toch een gozer geweest die zijn graf speciaal heeft laten maken om dat soort toestanden te vermijden

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/10/31/gentse-man-met-angst-voor-schij…

Toch maar eens over nadenken. Lijkt hem wel wat. Alleen vreest Mr Willy dat, als ie daarmee bij Dela afkomt, dat die zelf een uitvaartverzekering nodig zullen hebben