Van Mr Willy's landgoed tot aan de kerk van Wommelgem is juist drie minuten lopen. En vandaar kan je verder door weiden en velden en na amper 10 minuten ben je dan in Ranst, park Zevenbergen, een mooi wandelbos , waar Mr Willy dus regelmatig gaat joggen.
Zo ook een paar dagen geleden. Het was nog vroeg, de tijd waarop het park zijn ware schoonheid onthult. De ochtendnevel scheurde open en zonnestralen bereikten hem met groeiende kracht. Maar het gaf hem geen energie, de vermoeidheid sloeg toe. 
En dan liep hij naar een bankje, ergens in een zijstraat, waar ie nog al eens ging pauzeren.  Tot zijn lichte teleurstelling was het bankje bezet door een oudere man, een opvallend figuur, een grote sterke man met een opmerkelijk groot hoofd, badend in de opkomende zon. Naast hem een bruine gleufhoed, een grote bos bloemen en een doos pralines. Mr. Willy nam plaats op het vrije deel van het bankje. De man keek hem aan en trok instinctief de bloemen dichter naar zich toe.

En dan ontspon zich het volgende gesprek

"Die zen veur m'n dochter," zei hij, terwijl zijn hand rustte op het boeket bloemen. Hij keek mij aan en zijn ogen en neus lieten zien, dat hij de laatste vijftig jaar grote investeringen gedaan had in de plaatselijke horeca. 
"Die zen veur m'n dochter," zei hij nogmaals
               "Mooi," zei ik," rozen."  
"Die woent hierergens achter," Een afgebrokkelde duimnagel wees over zijn schouder waar hij bedoelde.
               "Is ze jarig?" vroeg ik
Hij keek mij aan en trok een wenkbrauw omhoog. "Wie?," vroeg hij.
              "Uw dochter," zei ik.
"Nieje," klonk het hees en slepend," nieje, die is nie verjare".Hij zweeg en de grote kop draaide weer recht en keek naar de grond." Nieje,..die is nie verjare," herhaalde hij en zuchtte.
Hij zat ergens mee, dat kon ik zo wel zien en er groeide nieuwsgierigheid in mij, maar om niet onbescheiden te lijken stelde ik verder geen vragen.

Maar aarzelend begon hij . " Jao kijk, ge denkt welès, nou zen ze gruut en kenne ze veur der eigen zeurgen, mor nieje hoor, pa mot nog regelmatig inspringe. Pa, ken'de de wastafel effe moake, pa de deur klemt zoe of Pa, Frans zaaine tuffer is kapot. Die lomperik van ne vrijer, kan gewuun niks, zit gewuun den hièlen dag bier te hijsen met z'n vriendjes "
Hij zweeg en staarde mistroostig naar de kiezeltjes tussen zijn voeten. Ik voelde, dat ik iets moest zeggen en dus zei ik:"Ja, ik heb zelf ook zo'n....."
"Een schijthuis is het en anders niet, met z'n clubvriendjes," was hij mij voor.
Nu brandde ik wel van nieuwsgierigheid. "Clubvriendjes" vroeg ik.
      "Ja, Een eigen clubje heb-ie opgericht, de BORA," zei hij nadrukkelijk alsof het een vies woord gold.
""Mè nog e zootje andere lapzwansen uit de buurt. BORA da staat veur Boksclub Ranst. Hoe haal'de 't in zaine peerdekop. Boksclub Ranst... Nou veur veertien dage terug hem-t-em geweten, wa da betekent, boksen...Hem-t-em van mij e soejang veur z'n kanis gekrege, dat-t-em twee dage suizebolde...den eikel"
Hij ging achterover zitten tegen de leuning en een hemelse glimlach verscheen op zijn doorgroefde gezicht. Keek naar z'n knokkels waar nog altijd de schaafwonden zichtbaar waren.
"Kom 'k veur veertien dage terug bij ze, want de kapstok lag van de muur, ken die sukkelaar zelf nie vastzette. 't Zunneke scheen en 't was zaterdag, dan ga'k ierst altijd effe neuten bij de Klauwaert. Goed, 'k ad a bekke a stuk in m'ne frak. Kom 'k bij m'n dochter, tenminste da dacht'k, staot de deur op ne kier. Loop ik de kamer in en zien ik de balkondeure opestaon. En wa denkte gij nou da'k zag?? Nou?"?"
Ik haalde de schouders op.
"Legt er e vreemd wijf met blote tieten op 't balkon en da eikeltje zit ernaast met e glas pils in z'n pollen. ....
Na weurdt 't me daor toch ruud veur m'n oege, want as ge on m'n dochter komt, dan komde aan mij. Daine klierelijer staot op en loopt zoe op me af . Zegt nog Dag Pa tege me..... 'k Ben aewen Pa nie meer, zeg ik tege hem en geef hem zoe meteen e kneiter veur z'n kop, da de klokke begonne te luije"
Met zijn rechterhand zwaaide hij die gekneusde vuist weer voor zich uit, als een reprise van de daad. Zijn stem was aangezwollen tot de echte ruziestem. Hij liet zijn hand zakken in zijn schoot en zuchtte diep.

"Staot ineens m'n dochter achter me, geeft ne gil en grijpt me bij m'n schouwers en trekt me zo 't gangkske in, want da meiske is stark, zenne. Da hèt ze van d'r va. Veurdadket weet, sta'k buiten en smakt ze de deur toe. Deur 't raampke roept ze tege me, dat ik d'r nie meer binnen mag komen. Noeit mier"
Hij haalde diep adem en blies de lucht met bolle kaken sissend weer uit.
"Heb 'k e ruikertje veur d'r gekocht , en pralins, om 't goe te make. 'k Denk wel dat ze't pakt. Die kan toch ook nie zonder d'r va."

Jao, hoe moest ik nou wete, da da z'n zuster was?"

Hij stond op en zei: " 'k Ga  effe de patatten afgieten en dan es kijke of da ze al wakker zen. Saluut makker."

Nou, geen leuk verhaal van Mr Willy? Helemaal uit z'n duim gezogen.