Ahhh, de jaren '70.!  Het glorieuze tijdperk van de flower power, waar de lucht dik was van de wietrook en de liefde vrijer vloeide dan de goedkoopste bocht in een achterafkroeg. Woodstock was de heilige graal, een modderige, muzikale puinhoop waar je nauwelijks je eigen voeten kon zien door de rook van joints en het stof van duizenden dansende hippies.Make love, not war was toen het motto.
De Beatles met hun lange haren, zingend over liefde en vrede, terwijl de Rolling Stones de boel op stelten zetten met hun ruige riffs. En dan had je Elvis, wiens heupen actiever waren dan een draaideur van een hotel in het hoogseizoen. . Het was een tijd waarin gitaarsolo's eeuwig leken te duren en niemand erom gaf omdat iedereen te druk was met genieten.
De oude garde, die stijve houte harken, noemden de jeugd "langharig werkschuw tuig". Ze snapten er geen zak van. Voor hen was elke kerel met haar langer dan een militair kapsel een luie donder, een maatschappelijke uitvreter. Ze zagen niet de revolutionaire geest van die generatie, te druk bezig met mopperen over 'hoe de jeugd van tegenwoordig' de wereld naar de verdoemenis hielp.

Dit was het tijdperk van Mr Willy, toen nog een snotneus van een tiener. Nou, Mr Willy was allesbehalve tuig, niet lui, maar tot zijn grote spijt ook niet gezegend met een weelderige haardos. Zijn haar kwam nog niet eens tot aan zijn schouders, de stumper.
    Maar Mr Willy droomde al langer van die rocksterren manen, en liever nog een paardenstaart, zo'n prachtige ponytail die in de wind zwiepte. Maar Mevr Willy, streng en praktisch, en ook wat jaloers, was faliekant tegen.
"Luister, Willy," snauwde ze, "jij met een hippielook? Vergeet het! Al die ruige seksbeluste kerels, die hebben nu al een ongezonde belangstelling voor jouw schriele figuur. En dan nog met een paardenstaart, dan wordt je helemaal een wandelende flirtmagneet voor die gasten!
Mr. Willy, met meer verstand van tuinkabouters dan van menselijke aantrekkingskracht, snapte er de ballen niet van. Maar hij liet zijn droom varen en richtte zich op het huisje-boompje-beestje leven.

 Decennia gleden voorbij en Mr. Willy veranderde: werd dikker, z'n haar dunner en grijzer en wat minder, en zijn sexappeal verdween. Hij werd een doorsnee burgermannetje. Huisje, tuintje, boompje, kinderen. Zijn leven kabbelde voort, zonder echte ups of downs. Maar die paardenstaart, elke keer als ie een manspersoon zag met zo'n staart, ja dan kwam die wens toch weer terug naar boven. Maar altijd botste ie op een veto.

Tja, en dan kreeg ie kanker, chemo, en dat beetje haar dat ie nog had, was helemaal weg, foetsie. Maar hij had geluk, want drie jaar later is dat haar toch grotendeels teruggekomen.
En dan droomde ie terug van die paardenstaart. En nou had ie de laatste maanden al stilletjes z'n haar wat laten groeien, het kappersbezoek wat uitgesteld, en heeft ie voorzichtig Mevr Willy eens gepolst. De laatste wens van een ouwe zieke kankerlijer mag toch niet geweigerd worden, niet? En daarbij, op z'n kop mag het middenveld dan nog maar karig bedeeld zijn, voor het overige heeft ie er nog haar genoeg op om een mooie staart te kweken. En dan heeft Mevr Willy meesmuilend toegestemd. 

Eind van dit jaar zal Mr Willy dus een heel andere look hebben.

Maar nu heeft ie toch een probleem. Want vandaag was het nog eens prikfestijn. En z'n PSA stijgt. Van 0.15 naar 0.24 op twee maanden. Nog niet dramatisch, maar de stijging is ingezet, onafwendbaar. Dus , zo ergens in de tweede helft van dit jaar zit er een volgende behandeling aan te komen, waarschijnlijk chemo, en ja, dan is ie z'n haar terug kwijt, z'n mooie ponytail die dan nog niet eens volgroeid is zal zijn...

En nu is ie aan 't rondkijken om z'n haar wat sneller te laten groeien. Internet staat bol van de middelen, het ene al gekker dan het andere, maar met één gemeenschappelijke factor: ze werken niet
 Je moet je haar insmeren zeggen ze, met olie. Olijfolie, kokosolie, maisolie, misschien beter geen motorolie, maar het idee is duidelijk. Als het maar glibberig is dan is het goed. Gewoon in je haar smeren, goed laten intrekken, liefst tot je een wandelende salade bent en dan uitspoelen. Voilà, instant haarfabriek.
  En dan al die magische pillen en poeders. Gouden bergen beloven ze én Rapunzel haar. Pffff....
  Maar misschien helpt Biotine. Daar zit vitamine H in ( de H van Haar, misschien?), de Heilige Graal voor haargroei. Zit in eieren, noten en je vindt het in elke drogisterij. Of het helpt? misschien, maar je wordt dan wel gewoon gezond terwijl je wacht op die magische haargroei. 
   Of massage met een magische toets: Hoofdhuidmassages zijn geweldig. Ze zeggen dat het de bloedsomloop stimuleert en daar groeit je haar van. Zeggen ze.

    Maar nou gaat ie toch alle dagen Mevr Willy om zo'n massage vragen. Helpt het niet, dan geeft het toch best een prettig gevoel