Bloedafname: een snelle routineklus voor iemand die strijdt tegen kanker of tegen een andere kloteziekte. Niet alleen al die tussentijdse controle's , maar bij elke chemo- of immunotherapie of  andere behandeling is het bijna dagelijkse prik, letterlijk en figuurlijk dan 

In de good old days ging Mr Willy hiervoor altijd naar de kliniek van zijn uroloog. Was gemakkelijk, dacht ie, direct aan de bron.  Maar de praktijk wees anders uit. De reis naar de kliniek, het zoeken naar een parkeerplek, een uitdaging vergelijkbaar met het vinden van een vrije stoel in de metro tijdens het spitsuur, aanmelden in de kliniek, een beproeving, zeker in het coronatijdperk. Tegen de tijd dat ie eindelijk in de wachtkamer zat, was je al gauw anderhalf  uur verder. En alhoewel ie altijd mooi op tijd was, kon ie nog  grif rekenen op een half uur wachten. Het ergste echter was dat, met de regelmaat van de klok , er geprikt werd door een stagiaire. Die komt er dan aangewandeld, zo gespannen als een elastiek "Nou, geen zorgen maken hoor, het is zo voorbij" . En dan wordt die arm bestudeerd zoals een schatgraver zijn kaart bekijkt. Helaas al die aderen lijken gewoon op een hoop wriemelende spagetti. En dan, na veel gedoe, zijn arm getransformeerd in een stuk gruyèrekaas, kon Mr. Willy eindelijk naar huis, uitgeput van een halve dag durende odyssee, om vervolgens nog twee tot drie dagen in spanning op de uitslagen te wachten.
En vooral dat laatste irriteerde hem mateloos, want elke keer zat ie te springen om het resultaat, net zoals een tiener op hete kolen wacht op de uitslag van haar zwangerschapstest.

Veel te veel tijdverlies, dus op een gegeven moment wendde hij zich tot zijn huisarts. Die kan ook prikken. Helaas leek deze zijn vaardigheden in bloedafname te hebben opgedaan tijdens een stage bij de lokale slager. Zijn aanpak was eenvoudig: prikken met de finesse van een houthakker en hopen op het beste. Regelmatig resulteerde dit in een arm die eruitzag als een abstract, blauwpaars kunstwerk. Maar, er was tijdwinst ; binnen het halfuur was hij terug huis en de volgende ochtend had hij al zijn uitslag , lang voordat zijn pijnlijke arm tot normale proporties teruggekeerd was.

Maar nu, recent,  had Mr  Willy echter een nieuwe groepspraktijk ontdekt op slechts een boogscheut afstand van zijn landgoed. Daar, onder de deskundige zorg van een verpleegster die zowel de gratie als de precisie van een elf had, ervoer Mr Willy eindelijk verlichting. Met de zachtheid van een zomerbriesje en de snelheid van een gazelle maakte zij de gevreesde bloedafnameprocedure tot een bijna plezierige ervaring. Nog verbazingwekkender: diezelfde dag , in de vroege namiddag krijgt Mr Willy al een mail met uitslagen, fris als ochtenddauw.

Zo ook gisteren . Om 8u30 had ie zich laten prikken , om 12u56 rolde het resultaat binnen. En wat blijkt nu, dat die lieve verpleegster niet alleen de gratie van een elfje heeft, maar Blijkbaar ook nog een directe lijn met die van hierboven.
Want Mr Willy's PSA was gezakt.  Na een langzame, maar onmiskenbare stijging( 0.12=>0.14=>0.15=>0.24) was ie terug wat gedaald
Niet veel, van 0.24 naar 0.23 , maar das genoeg om zijn toekomstperspectieven  een ( klein) beetje bij te stellen in de goede richting.
Zoals ze bij ons zeggen, 't is misschien blij zijn met een dooie mus, maar toch genoeg om het te vieren met pralines en een fles Cava.
Dat hebben we gisteravond dan ook gedaan. 
🥂🥂