En daar zat Mr Willy dus, geduldig in de wachtkamer, filosoferend over de mysteries van het universum, of beter gezegd, de onnavolgbare verschillen tussen een penisplug en een systoscoop. Een diepe gedachte over hoe het ene je in de zevende hemel kan brengen en het andere .....

Maar dan leefde zijn hoop op, want die engelachtige verpleegster, het antwoord op zijn gebeden, kwam de kamer binnen. Mr. Willy's hart maakte een klein sprongetje  maar helaas, ze kwam alleen maar het voorbereidend werk uitvoeren, een voorbode van naderend onheil.

En voordat hij het wist, was de master himself daar, zijn uroloog met handen als schuurpapier. Een gelukkig snelle, maar allesbehalve pijnloze ervaring. Mr. Willy voelde de sonde zijn binnenste verkennen , langs zijn blaas schrapen alsof die d'r gaten in wou prikken.  En alhoewel ie nauwgezet het advies van Zweef gevolgd had, om aandachtig uit te kijken voor weerhaakjes, was ie er zeker van dat die catheter er toch een paar had verstopt.

Onze held hoorde verhalen uit Nederland, waar zulke avonturen onder een roesje plaatsvinden. Maar Mr. Willy is een Belg, geboren in het land van de onverschrokken Galliërs. En wie heeft er een roesje nodig als je gebakken  bent in moed en speciaalbier.

Maar goed , om een lang verhaal kort te houden , het resultaat van al die testen.
- blaas en nieren zijn goed, niks te bevinden
- die letsels in de lever zijn meer dan waarschijnlijk onschuldig
- maar waar de uroloog zich wél zorgen over maakte was het veel te grote letsel op de ruggengraat en dát wou hij wel verder onderzocht hebben.

Dus eind maart volgt er nog een Pet-PSMA scan, en waarschijnlijk is er daarna weer werk aan de winkel voor de radioloog. 

Nou dat geeft de Willy's tijd om d'r in maart nog een weekje erop uit te trekken, je weet wel, dat uitgesteld verlof omdat de klungels van de garage het contactslot van zijn campertje gemassacreerd hadden. Dat slot is intussen vervangen, dus eind goed, al goed, zeg maar.