In het rijk van de achtpotigen is de spin koning . In alle maten en gewichten vindt je ze . Van die piepkleine springspinnetjes( herinner je je nog, een paar maanden geleden hadden die nog een waar banket gehouden op Mr Willy's kuiten) tot de grote Goliath vogelspin, die kleine vogeltjes als ontbijt nuttigt.
Nou het was dan wel geen Goliath vogelspin , maar dat beest dat een tijdje geleden de keuken van Mr willy onveilig maakte , had toch het formaat van een klein dessertbord.
Bedenkend dat Mevr Willy met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zijn landgoed gillend zou verlaten en de eerstvolgende dagen geen voet meer in de keuken zou zetten, had Mr Willy dus zo snel als mogelijk drastische maatregelen getroffen tegen dit griezelig wezen.
Met een dappere zwiep van zijn pantoffel werd het beestje linea recta naar de eeuwige spinnenjachtvelden gestuurd. Veel beter zo. In die spinnenhemel wemelt het immers van de vliegen, veel meer dan in de keuken van meneer Willy.
En van die heldendaad had Mr Willy vol trots melding gemaakt ergens in zijn appgroep.
Maar owé , hoe kreeg hij de wind van voren. Spinnen zijn nuttige beestjes, mag je niet doden. Je moet ze voorzichtig van de muur plukken en liefdevol buiten zetten, enz , enz.
Mr Willy kreeg het gevoel dat ie een ware schurk was.
Pas toen ie heel deemoedig beloofde om zijn leven te beteren en geen spinnenmoes meer te maken , bedaarden de gemoederen wat.
En dan had ie als afsluiter zo een klein gedichtje gemaakt over een van z'n appgenoten, iets uit de beginperiode van z'n carrière als caramelverskunstenaar.
Een gedichtje over , hoe kan het anders, een spin.
Nu, wie **** was , daar moet je maar achter raden hoor. Zeg ik lekker niet
OP DE LIP VAN ****
Op de lip van **** liep een grote spin
Driemaal om het gaatje, de vierde keer erin
Met zijden draden weefde zij een web zo fijn,
Een kunstwerk van de natuur, zo teer en klein.
Zij weeft en weeft in de stille nacht,
Met de maan als haar gids, zo zacht en vol pracht
Een meester in zijn ambacht, een artiest in het veld
Op de lip van ****, waar geheimen werden verteld.
Zij ving de dauwdruppels en het ochtendgloren
In zijn zilveren web, een juweel geboren
Een symfonie van licht en kleur, wat een weelde
Op de lip van ****, waar de natuur ons altijd streelde.
Maar wees voorzichtig, want haar werk is broos
Een teder meesterwerk, verstoord met slechts één stoot
Laat zij haar kunst voltooien, bewonder zonder schuld
Op de lip van ****, waar de spin haar dromen vervult
Dus als je ooit een spin ziet kruipen,
Denk dan aan **** en haar dromen die glinsteren en stuipen.
Laat je betoveren door het web van het leven zo teer,
Waar schoonheid en mysterie elkaar keer op keer ontmoeten, keer op keer.