En nou had Mr Willy in de bib toch nog een boek gelezen . Een boek van ene Doctor Henri Rubenstein: Psychomatique du rire, rire pour guérir.
Een klein stukje hieruit ( vertaald naar het Ndl , we heten niet allemaal Niene)
“Lachen helpt bij het vrijkomen van adrenaline, een ontwakingshormoon, een van de zogenaamde ‘stresshormonen. . Dus als we lachen, evacueren de hersenmechanismen van het lachen adrenaline en herstellen we de slaap. Lachen is een verdedigingsmechanisme, het is een manier om een beschermende barrière te vormen tegen het geweld van de wereld. Lachen is een manier van weerstand bieden.
Maar in dat boek staat dus veel meer. Het leert mensen hoe te lachen.
Want wij lachen dus veel te weinig.
Nou, probeer als palliatieve kankerlijer maar eens om lachend door het leven te stappen. Je zou veel liever stilletjes in een hoekje zitten grienen. Maar ook de gewone mens heeft het moeilijk.
Lees de krant maar, of de nieuwsberichten. Het is gewoon allemaal huilen met de pet op.
Maar daar, voor al die mensen die veel te weinig lachen, daar heeft die Doctor Henri Rubenstein iets op gevonden: je moet regelmatig met een pluim je eigen voetzolen kietelen.
Je kunt dat natuurlijk ook laten doen, door je partner, of enig ander huispersoneel. Misschien is dan het effect nog sterker. Want je kunt beter met twee lachen dan alleen. Dat werkt aanstekelijk.
Kietelen dus, zegt de doctor. Met een pluim over je voetzolen, of in je neusgaten. Bij voorkeur 's morgens. Je vermijdt een hoop slapeloosheid, hoofdpijn en het zou zelfs een hoop seksuele opwinding teweegbrengen. Zegt doctor Henri. Je moet dan de wekker natuurlijk wel iets vroeger zetten, want anders kom je te laat op het werk. Maar dat moet je ervoor over hebben. Eén minuut lachen zou gelijkstaan met 45 minuten fysieke ontspanning. Je kunt dus beter een pluim kopen dan een duur joggingpak. Een ideetje voor Mr Willy, dat joggen van hem is tegenwoordig toch maar een ramp. Kietelen dus. Vooral in bed. We vervangen de Spaanse vlieg door een doodgewone pluim. Vanaf morgen wordt ie elke ochtend proestend wakker.
Jammer dat ie dat geen 40 jaar eerder geweten heeft. Want Mr Willy heeft al zoveel van zijn pluimen verloren.
Maar zo zie je toch dat er nog hoop is voor al die ongelukkigen onder ons
Op voorwaarde natuurlijk dat die zich voldoende laten pluimen