Gewoon maar een poëtische ontboezeming
Gevallen is de nacht, het huis in rust
Iedereen slaapt, stilte alom bewust
Dromen zweven zacht in het duistere rijk
Waar de wereld stil en vredig lijkt
Ben nog wakker, zit daar alleen
En in mijn hoofd ga ik overal heen
Een stroom van gedachten waarin ik verdrink
Op zoek naar iets dat ik zelf verzin
Ik denk aan wat ik was met mijn ogen dicht
Zie beelden van vroeger in een ander licht
Ik ben het beste in het donkere niets
Alleen in het duister denkend aan iets
Ik zing in mezelf mijn eigen lied
Ik ben het beste als niemand mij ziet
Ver van de wereld reis ik wijd en zijd
Weg in mijn hoofd weg uit deze tijd
Ik ben het beste als ik niemand moet zijn
Liever donker dan het licht van de maneschijn
Mijn ziel, mijn ware ik komt slechts tot leven
Als ik in de schaduw verborgen ben gebleven
In stilte vind ik mijn ware kracht
Verborgen in de schaduwen van de nacht
Vrij van verwachtingen en aardse pijn
Leef ik in stilte, in een wereld apart en fijn