Lang geleden dat Mr Willy nog eens een sprookje geschreven heeft.
Niks van vroeger hoor, iets hedendaags. En het hoeft geen happy end te hebben. Zoiets van " en ze leefden nog lang en gelukkig", das uit de tijd. Het hoeft zelfs helemaal geen einde te hebben.
Nee, een sprookje van nu , zo bv van een jongetje uit Rusland en een mooi meisje uit Oekraïne, die op elkaar verliefd geraken in het de winter van 2021-22
Das toch ook mooi, niet?
Het meisje schittert als een zonnestraal op een koude winterdag en jongetje heeft twee ruikertjes van verse kerstrozen, wit, paars, rood en groen, links en rechts in het haar boven haar oortjes gestoken. Dat maakt dat ze nog mooier wordt, hoewel dat eigenlijk niet meer kan, maar het is dus wel een sprookje en dan mag het.
Ze wandelen in het besneeuwde niemandsland tussen het laatste dorp van Oekraïne en het eerste van Rusland. Er fluiten uiteraard wat winterkoninkjes en er vliegen nogal wat wintervlinders, gecharmeerd door die prille liefde.
Weet je dat ik erg veel van je hou? zegt het jongetje.
Het meisje bloost, maar ze doet alsof ze het niet zo goed verstaan heeft, in de hoop dat hij het eens zal herhalen. Wat hij dan ook doet, want mooie dingen mag je gerust twee keer zeggen. Of fluisteren. Want als je ‘ik hou van je’ té luid roept, dan klinkt dat niet meer geloofwaardig.
En blozen mag je ook twee keer, dus doet ze dat, en ze voelt de vlinders in haar buik tot tegen haar zwevende ribben fladderen. Een prettig gevoel.
"En hier gaan we een klein huisje bouwen, " belooft de jongen, "met een heel klein slaapkamertje met uitzicht op een zonsopgang, en ik timmer een heel klein bedje. En dan spelen we samen verstoppertje, want ik wil je elke dag opnieuw ontdekken."
"En elke morgen smeer ik voor jou een stapel boterhammen, die in staat van beleg zijn," zegt ze heel ernstig, "en 's middags krijg je soep met lettertjes in en sterretjes, en met die lettertjes spelen we scrabble, maar we maken alleen maar mooie woordjes, zoals hartstocht, verlangen, tederheid, engelen ...."
Ze glimlachen allebei en dan zoenen ze tot hun lippen moe zijn en hun liefde een beetje buiten adem is.
"Het wordt vast mooi!"
"Ja, en elke avond doen we aan gewenst seksueel gedrag, gelijk dat hoort voor gewenste ouders."
Weer glimlacht ze.
"En ik teken met een potlood op een mooi, wit papier vijftig soorten grijs voor als we heel oud en gelukkig zijn."
Toen zwegen ze, hand in hand, omdat ze wisten dat zwijgen goud was, en met goud kan je van alles kopen. Om te beginnen twee ringetjes om te trouwen en ook nog andere mooie dingen...
Toen klonk er een knal in de verte, en daarna nog één.
"Het zal toch zeker geen oorlog zijn?" zei het meisje, dat nogal vlug ongerust was.
En jawel, hoor, het was oorlog.