
Nu heeft Mr Willy toch al maandenlang een regelmatige date met Valerie, zijn toegewijde psychologe. Maar alhoewel die sessies zonder meer heilzaam zijn geweest is de vonk langzaam aan het uitdoven. Mr Willy's conditie is beter dan ooit, de stormen in zijn geest beginnen te bedaren.
Dus heeft Valerie de boel wat opgeschud: geen date meer, maar een heus triootje. Ook Mevr Willy is van de partij.
Want hoewel kanker nog ver van ons bed is, tikt de klok genadeloos voort, en het besef groeit dat de mooie momenten die we samen nog kunnen hebben NU moeten plaatsvinden, niet morgen, niet volgende maand, maar NU, op dit ogenblik.
En het klinkt toch zó eenvoudig, voorrang geven aan de dingen die er echt toe doen.
Maar dat is het dus niet. Mevr Willy is pijnpatient, een schaduw die haar overal volgt, het huishouden voelt aan als een eindeloze marathon zonder finishlijn. Nauwelijks tijd voor ontspanning.
En daar heeft Valerie dus ineens korte metten mee gemaakt. Godverdegodverdegodver....
"Mr Willy , als je halve marathons kan lopen dan heb je ook energie genoeg voor wat meer huishoudelijke werkjes.
Geen tijd ? Dan moet je maar wat minder achter de PC zitten. Mevr Willy heeft groot gelijk : Je moet echt wel wat meer doen dan alleen koken en boodschappen doen "
En nu is er dus een waslijst opgesteld voor Mr Willy van wekelijks uit te voeren karweien
- de trapzaal ( 3 verdiepingen) stofzuigen en dweilen
- de gang stofzuigen en dweilen
- het terras en de veranda zuiver houden
- de tuin onderhouden
Godverdegodverdegodver. Ik háát poetsen ......
En het erge is dat Valerie al een nieuwe afspraak heeft vastgelegd volgende maand, waarin Mr Willy rekenschap moet geven.
----
Nou, das dus weer leuk verteld, maar het is een feit dat huishoudelijk werk een te zware belasting wordt en dat er veel te weinig tijd is voor leuke dingen. De prioriteiten moeten verlegd worden.
4,5 jaar geleden, toen de diagnose gesteld was, is er lang en diep nagedacht over wat te doen. Alles verkopen en een klein appartementje zoeken, of hier blijven wonen, wetende dat in dat geval, het hele gelijkvloers zou moeten gerenoveerd worden.
Nu, de omgeving, bereikbaarheid van winkels, openbaar vervoer, enz , de tuin, de charmes van een oud herenhuis, hebben ons toen laten besluiten om te blijven. En daar hebben we eigenlijk nog geen seconde spijt van gehad.
En ooit zal er nog wel eens een tuinman en een poetsvrouw over de vloer komen, maar nu nog niet.
En intussen gaat Mr Willy eens kijken op bol.com voor een paar robotstofzuigers, eentje zo per verdieping en misschien nog een paar andere leuke dingen....