Soms, als ik tijdens de donkere nachten achter mijn PC zit wil ik gewoon vergeten wie ik ben.
Ik wil dat de wind me meevoert, naar een betere plek waar pijn en verdriet niet bestaat – waar ik mijn vleugels kan vinden en eindelijk kan vliegen.
De tuin wordt dan mijn toevluchtsoord. Dat stukje wilde bloementuin dat nu in bloei begint te komen. Maanden geleden met geduld en liefde gezaaid en nu uitgegroeid tot een weelderige bloemenpracht: Tussen het overheersende geel van het bitterkruid wiegen de rode klaprozen zachtjes in de bries, luvenen rijzen trots op hun hoge stelen, en felgekleurde korenbloemen schitteren als edelstenen in het zonlicht. De lucht wordt zwaar van de geur van wilde kamille en fluitenkruid, een geur die de ziel kalmeert en een gevoel van diepe rust brengt
De avond brengt een ander schouwspel. De hemel kleurt in vurige tinten van oranje en paars, en de bloemen werden zacht verlicht door het warme, afnemende licht. De tuin wordt dan een plek van contemplatie, een toevluchtsoord waar de zorgen van de dag verdwijnen en plaats maakt voor dromen.
De wind is stil en de nacht is nog warm. Het is hier heerlijk rustig. Ik word omringd door prachtige bloemen en fluister geheimen die ik niet kan vertellen. Ik geniet gewoon van deze prachtige plek. Die is nu van mij. Ik blijf hier tot de wereld er niet meer is.
De sterren fonkelen boven mij als verre dromen. In dit kleine deel van de wereld lijkt het alsof de tijd is vertraagd. Ik kan eindelijk alles duidelijker zien. Hoe verkeerd was het dat ik elke zonsondergang als vanzelfsprekend beschouwde?
Ik staar naar de bloemen, glinsterend in het maanlicht. Zou het verkeerd zijn om ze te plukken? Om ze het mooie leven te ontnemen dat ze op deze weide hebben. Het enige wat ik wil is iets dat me helpt de rust van deze plek te herinneren. Om mij te helpen vrede te vinden.
Wat als ik hier voor altijd zou blijven? Kiezen om alles achter je te laten. De gewone wereld met al zijn gedoe.
Ik ga zitten en bestudeer de sterrenhemel. Mijn ogen worden zwaar, ik ben klaar om verder te gaan.
Maar de wereld is nog niet klaar met mij. Ik hoor een geluid in de verte, iemand roept mij.
.De grond begint te trillen.