71 is een priemgetal. Dat zal iedereen wel weten.
Wat minder geweten is is dat 71 ook een spiegelbeeld-priemgetal is. 71 in spiegelbeeld is 17, en das ook een priemgetal.
Wat 71 helemaal speciaal maakt, is dat het morgen Mr. Willy's 71ste verjaardag is, en daar mag toch wel een blog over geschreven worden. Want 71 is voor iemand die al jarenlang met kanker leeft, al een prachtige leeftijd, en Mr. Willy is daar zeker tevreden over. Dat betekent natuurlijk niet dat hij er niet nog graag een jaar of tien aan zou willen toevoegen, absoluut wel.
Maar na al die jaren is zijn mindset wel veranderd.
Het begin van zijn ziekte was het een bijzonder turbulente periode. Alles evolueerde veel sneller dan hij had gehoopt, en de zorgen over of hij die symbolische 5-jarige overlevingsgrens wel zou halen, waren enorm. Die zorgen zijn nu gelukkig verdwenen, maar de impact ervan in die eerste fase was groot. Waar toen alles draaide om overleven, wordt nu de levenskwaliteit steeds belangrijker. Grote onvervulde wensen of dromen heeft hij niet meer, nou ja, behalve misschien de komst van dat ene grote wondermiddel. Maar hij heeft vrede met de toestand.
En eigenlijk voelt Mr. Willy zich momenteel opperbest. De boosdoener houdt zich koest, nou ja, een beetje toch, en zijn lichaam klaagt niet meer zo luid als vroeger. Sinds hij die hartmedicatie slikt, is zijn conditie weer op het niveau van twee jaar geleden – een verloren schat die hij heeft teruggevonden. Jammer dat ie d'r nog altijd als een mankepoot bijloopt, die liesblessure wil maar niet genezen, maar ja, je kan niet alles willen.
De grootste storende factor in zijn ziektecarrière blijven echter die intense stemmingswisselingen. De ene dag kan ie over een huis springen, de volgende dag zit ie stilletjes in een hoekje te huilen. Een emotionele achtbaan die hij niet onder controle krijgt. Goed dat ie dan wat kan bloggen.
Maar goed, daar ga je niet dood aan, dus ja, als hij naar de toekomst kijkt – of laten we zeggen, naar het komende jaar – dan ziet hij die best wel rooskleurig in.
En bij een verjaardag hoort een feestje. De weersomstandigheden waren prima, dus gisteren was er bbq met zoonlief.
En tja, die klassieke verjaardagswensen zoals "lang leven" en "goede gezondheid," die zijn niet echt besteed aan Mr. Willy.
Maar weet je, dit jaar was eigenlijk het allereerste verjaardagsfeest sinds hij ziek geworden is, dat hij niet zorgelijk zat te piekeren over later, niet zat te denken aan de schaduw van morgen. Gewoon een dag zonder zorgen, zonder toekomstplannen, een dag waarop hij simpelweg kon zijn. Heeft ie gewoon genoten van het hier en nu .
En dát, dat is voor een palliatieve kankerlijer toch wel het mooiste cadeau dat je kan hebben, niet ?
🥂🥂