Indertijd schiep God hemel en aarde. Zes dagen had ie ervoor nodig. En de zesde dag schiep hij de mens. Een geluk dat er toen nog geen socialisten waren en geen vijfdagenweek, want dan was er nooit een Mr Willy geweest.
Maar dan hadden de mensen ook nooit de boel kunnen verprutsen.
Want de eerste mensen, vooral Eva, waren niet tevreden met het paradijs, en God had iets gezegd van een boom, een fruitboom, waar ze met hun handen moesten van afblijven. Nou, dat moet je dan tegen een vrouw vertellen. Zeker als het fruit is. Eva heeft toen in de verboden vrucht, een appel, gebeten. Adam wist van niks, die was nog altijd onder narcose van die riboperatie
Nou,, en dat was de afspraak: eruit!
Met alle ellende van dien. Want van toen af kon de mens honger krijgen, en dorst en een hoop andere narigheden zoals ziekte, kanker bv.
En zweten, want nu moest ie werken voor de kost.
Maar voor al die dingen heeft ie zo goed als ie kon wel een oplossing gezocht . En soms gevonden. Tegen de honger hebben we de gastronomie uitgevonden, en tegen de dorst hebben we ook van alles. Dat gaat van 'spa rood of spa blauw' over 'mort subite' naar 'verboden vrucht' of 'judas'. De laatste twee om God een beetje te treiteren, denk ik zo.
En ziekte...
Nou, ze hebben al aspirientjes en paracetamol en diclofenac en zo, En tegenwoordig hebben ze ook al wisselstukken voor de meeste organen. En kanker.. ja, alle dagen komt er wel iets nieuws uit, dus er is hoop.
Maar er zijn toch ook nog een paar kwaaltjes waar ze nog altijd niks tegen kunnen vinden.
Kaalheid bv
En daaraan zat Mr Willy te denken toen ie peinzend in de spiegel keek. Een jaar geleden had hij het besluit genomen om zijn haar te laten groeien. Niet zomaar een beetje, nee, een echte paardenstaart moest het worden. Een laatste keer wilde hij pronken met een weelderige dos voordat de onvermijdelijke chemo weer al zijn haar zou wegvagen. Met een beetje geluk heeft hij nog een half jaar vooraleer die tijd aanbreekt.
Met toewijding had hij zijn haar verzorgd, elke centimeter gevierd als een overwinning. Ondanks het feit dat Mevrouw Willy er haar bedenkingen bij had. "Je lijkt wel een clochard met dat sliertje," plaagde ze hem geregeld. Maar hij trok zich er weinig van aan. Het was zijn haar, zijn statement tegen de grillen van het lot.
Maar de laatste weken merkte hij dat zijn haaruitval versnelde. Elke ochtend liggen er meer haren op zijn kussen, en zijn trotse paardenstaart begint meer weg te hebben van een muizenstaartje. Hij blijft groeien, maar wordt dunner en dunner. Alsof zijn haar zich alvast aan het voorbereiden is op wat komen gaat.
De herinnering aan dat recent bezoek aan de apotheek kwam bovendrijven. Daar had hij nog staan luisteren naar die vrouw die klaagde over haar kale echtgenoot en het nieuwe wondermiddel dat overal haar zou laten groeien. Hij had er toen om gelachen, maar nu? Niet dat dat dons over zijn hele lichaam hem aansprak, maar een volle haardos klonk toch wel verleidelijk.
Nou d'r is natuurlijk geen echte oplossing voor. Dat haarverlies is onomkeerbaar - leeftijd, bijwerkingen van de medicijnen. Dus binnenkort heeft ie misschien wel een nieuwe look
En misschien schrijft ie d'r nog wel een paar mooie verhalen over, of andere leuke, misschien schrijft ie nog wel eens een aangepaste versie van de nieuwe genesis (met de oude had de community het moeilijk) Misschien schrijft ie nog wat verhalen in de nacht , of wat droeve verhalen, als die rotkanker weer opspeelt of de mallemolen in zijn hoofd weer overuren maakt.
We zien wel. Intussen koestert ie zijn paardenstaart.
Misschien geeft ie het nog wel eens een purperen haarspoeling.
Of een tricolor haarstrikje, zou ook mooi zijn ....