BRIEF AAN DE SINT

Gepubliceerd op 9 november 2024 om 19:46

En weer zit Mr Willy te mijmeren achter zijn PC.

De cursor knippert als een eenzame ster aan een donkere hemel, maar woorden willen niet komen. De feestdagen naderen met rasse schreden, maar voor Mr Willy voelt het alsof hij op een lege slee door de sneeuw ploegt. Die testresultaten van gisteren hebben toch wel een flinke domper gezet. Alsof iemand de kaarsjes uit de adventskrans heeft geblazen.

Nu ja, de feestdagen zijn toch al niet meer wat ze vroeger waren. Alleen oude mannetjes met witte baarden kijken er nog naar uit. De enige periode in het jaar dat ze nog eens andermans kindjes op hun schoot kunnen zetten en verleiden met wat snoep en geschenkjes, zonder dat ze gelijk de hele zedenpolitie op hun dak krijgen. 
Maar dat is dan ook het enige dat ze nog kunnen. Voor het overige is hun heerschappij over.

Want waar is de tijd dat huizen nog schouwen hadden, en dat de Pieten door de schoorsteen je pakjes kwamen brengen? Nu is de schoorsteen vervangen door een centrale verwarming en komen de pakjes via een track & trace code.
Mr Willy's kleinkinderen schrijven zelfs geen brieven meer aan de Sint. Vorige week hebben ze wat gebladerd in een of andere speelgoedfolder. Mr Willy krijgt via e-mail het verlanglijstje binnen.  Een of ander speciale geschenkenapp. Mr Willy hoeft niks te doen, alleen bevestigen en betalen. En gisteren stond er een pakjesbezorger van bol.com voor de deur die meer op een verdwaalde kerstelf lijkt dan op de Sint. 
Pfffff. Waar is toch die hele romantiek

Maar dit jaar gaat Mr Willy de traditie in ere  herstellen. Hij gaat een brief schrijven aan de Sint. Een echte brief, met pen en papier, misschien zelfs met een waxzegel als finishing Touch. En de Sint moet maar eens een goed woordje doen bij de grote baas daarboven.

In zijn brief gaat hij maar één ding vragen: dat grote wondermiddel waar hij—en hij niet alleen—al jaren op wacht. Misschien is het een lange weg naar Spanje, maar je weet maar nooit. Wie weet vindt de brief zijn weg tussen de stapels digitale verlanglijstjes en bereikt hij de oren van iemand die nog wel wat magie kan brengen.

"Eerst dit blog even afwerken - makkelijk, d'r is vandaag toch niks te vertellen - en dan begint ie eraan." 

De inkt van zijn pen wacht geduldig, net als hijzelf, op een sprankje hoop in de winterkou.