En zo was het, dat Mr Willy, toch alweer een poosje terug, een nachtje had gelogeerd in wat je met enige ironie een snurkpaleis zou kunnen noemen: de slaapkliniek, op dringend advies van zijn cardioloog. Het verdict? Slaapapneu. Een woord dat klinkt als een exotische dans, maar in werkelijkheid betekent dat je 's nachts stopt met ademhalen alsof je middenin een thriller zit.
De oplossing? Een slaapmasker. "CPAP," zei de cardioloog met de overtuiging van een autoverkoper die een instapmodel aanprijst. Maar Mr Willy hoorde alleen maar "nachtelijke foltertuig." Want echt waar, wie bedenkt zoiets? Dat apparaat ziet eruit als een kruising tussen een duikbril en een stofzuigerslang. Nee, Mr Willy ziet het al voor zich: hij, vastgesnoerd in dat ding, zichzelf driedubbel omdraaiend in bed, met dat masker dat in no-time transformeert tot een kluwen spaghetti. Hoe je daar in hemelsnaam een oog dicht bij krijgt, das hem een raadsel.
En dan nog het meest ondenkbare: knuffelen. Want wat blijft er in hemelsnaam nog over voor een kankerlijer zoals hij, behalve een stevige knuffel hier en daar? Met zo’n apparaat op zijn kop? Dat wordt een no-go. Hij stelde zich al voor hoe hij met dat ding tegen het hoofd van Mrs. Willy zit te botsen. Romantiek? Vergeet het maar.
Nee hoor, hij zou zijn eigen oplossing wel vinden. Een beetje afvallen, een paar keer extra joggen en het probleem zal vanzelf wel wegsmelten als sneeuw voor de zon. Geen masker op zijn kop. Dat knuffelen laat ie zich niet afpakken, al moet ie zich de rest van de nacht in stilte tegen zijn ademhaling verzetten. Dáár hebben ze in dat snurkpaleis geen rekening mee gehouden.
Maar helaas, zo werkt het dus niet
Want nu, maanden later is ie nog geen gram afgevallen. En elke nacht , met wat kleine variaties, is het hetzelfde scenario
Dan ligt ie daar heerlijk te dromen; zon, zee, campari orange in zijn hand, de plaatselijke schoonheid aan zijn voeten en dan krijgt ie daar ineens een por in zijn zij, hard genoeg om een koe van haar poten te blazen
" JE SNURKT !!!!!"
"Ik snurk niet, je droomt."
"Dromen?! Je klinkt als een boerderij. Een varken is er niks bij.
"Ach, overdrijf niet zo. Bovendien, als ik echt snurk, waarom hoor ik het dan niet?"
"Godver, IK kan er niet van slapen!"
"Nou, ik zal op mijn zij gaan liggen,"
Maar nog geen vijf minuten later ligt ze weer aan zijn schouder te schudden.
"Wat is er nu weer aan de hand?"
"Je stopt weeral met ademen in je slaap! Dit is niet normaal. Doodongerust maak je mij daarmee."
"Ach, een beetje slaapapneu. Dat heb ik nou eenmaal. Weet je toch. Niks om je druk over te maken"
"Geen zorgen?!? Je zit de halve dag achter je computer te suffen! Soms lijk je wel een zombie op zoek naar koffie in plaats van hersenen"
"Nou hoor, dat komt door de medicatie,"
"Welke medicatie? " haar stem doordringend als een sirene " De vitamientjes die je altijd vergeet in te nemen? Dit is duidelijk door onvoldoende nachtrust,
"(zucht) De dokter zegt toch dat het niet zo ernstig is."
"En de cardioloog dan? bijt ze hem toe, haar vinger priemend in zijn zij alsof het een speer is." Die heeft gezegd dat die hartritmestoornissen van jou best veroorzaakt kunnen zijn door dat slaaptekort!"
"Nou, nou, dat is wel overdreven. Je weet wat rommel ik allemaal te slikken krijg. Dat zit daar zeker en vast voor een stuk tussen,"
"Luister, door jouw gesnurk kan ik ook niet slapen. Straks krijg ik nog hartproblemen. Wil je mijn dood op jouw geweten hebben?" vraagt ze dan dramatisch, haar ogen groot en indringend.
"Euh, nee, natuurlijk niet"
"Mooi. Dan maak je morgenochtend een afspraak bij de slaapkliniek."
Nou, Mr Willy weet wanneer ie het pleit verloren heeft.
En dus gaat ie vandaag nog eens overnachten in het snurkpaleis, nu met zo'n CPAP op zijn kop.
wordt vervolgd