En daar zat Mr Willy weer, op zijn oude vertrouwde bureelstoel, achter zijn niet-meer-zo-vlugge PC en zijn vaste tas cappuccino dampend naast hem . En weer met een frons op zijn gezicht die kon wedijveren met die van een Sudoku-puzzel op moeilijk niveau.
Kanker hebben, nou, dat is geen lachertje. Hormoontherapie? Nog minder. En dat chemobrein erbij, pffff, dat klutst je bovenkamer alsof je hersenen een eitje zijn in de handen van een overijverige hobbykok. Geen wonder dat hij er geregeld een blogje over neerpende. Waar het hart van vol is....
En dan kwamen de verhalen over die oude, stille Mr Willy. Dat timide ventje van vroeger, dat zijn hoekje nooit verliet. Lekker lezen, peinzend naar de muur staren alsof daar de geheimen van het leven stonden opgeschreven, en hooguit af en toe eens met zijn grote teen wiebelen. Zo’n asociaal figuurtje, dat beweerde hij toch altijd.
Maar sinds hij dit forum ontdekte, was die Willy niet meer terug te herkennen. De grote metamorfose! Van stille muurbloem naar spraakwaterval, met zijn hart op zijn tong en zijn mening als een vlag in de wind. En niet alleen online, nee hoor. In het echte leven was hij zowaar de sociale motor van de Willy’s geworden. Nou, wie had dat ooit gedacht?
Maar, zoals dat gaat in het leven, ligt de waarheid soms stof te vergaren op een onverwachte plek. Zo kwam Mevrouw Willy gisteren aangedraafd met een stoffige schoendoos, triomfantelijk als een kat met een pas gevangen muis. “Kijk eens, Willy, dát ga je interessant vinden!”
Interessant bleek het zeker, want wat zat er in die doos? Zijn stokoude schoolrapporten! Gevonden tijdens een opruimactie op zolder, waarbij Mevrouw Willy zo grondig te werk ging dat zelfs een Nederlandse belastinginspecteur er bleek van zou worden. En ja hoor, tussen de vergeelde bonnetjes en oude foto's dook het bewijs op.
Want wat stond er zwart op wit in die rapporten? "Willy is een druktemaker, kletst voortdurend in de les, stoort zijn klasgenoten en lacht om zijn eigen grappen."
Nou ja, zeg! De cappuccino kwam bijna zijn neus uit.
Daar ging dat zorgvuldig opgebouwde zelfbeeld van de stille denker, de zwijgzame filosoof van de familie. Al die jaren had hij zichzelf wijsgemaakt dat hij een introverte boekenwurm was. En nu bleek dat hij als kind al een babbelbox was, met een podiumdrang waar zelfs een Vlaamse quizmaster jaloers op zou zijn.
“Nou,” zei Mevrouw Willy droogjes, “het lijkt erop dat dat je in je jonge jaren een beetje ontregeld geworden bent en dat die kanker je gewoon teruggezet heeft naar de fabrieksinstellingen. Een beetje chaos en een grote mond, dat zat blijkbaar altijd al in je. Alleen heb je er nu een tumor bij als accessoire.”
Tja, wat kon hij anders doen dan grinniken en knikken? Dat leverde weer wat nieuwe inzichten op – en een extra koekje bij de koffie. Want eerlijk is eerlijk, dat beetje chaos en een grote mond waren blijkbaar altijd al een deel van zijn charme.
P.S.
Toch wel opvallend dat indertijd je echte lesvakken slechts goed waren voor de helft van je punten. De andere helft werd gegeven op basis van je ' braaf zijn'.
Is nu wel enigszins anders