Ben vrijdag dus bij de radioloog geweest.
Stereotactisch bestralen, das iets waar Mr Willy hoog mee oploopt: Zo’n futuristisch apparaat dat een etterbakje in je lijf opspoort, mikt en – floep! – weg ermee. Alsof je een mug doodslaat, maar dan met een laser en een dokter in een witte jas erbij.
Maar de regels van het spel zijn streng. Maximaal vijf van die ettertjes mogen er rondspoken, anders komt het straalkanon niet in actie. Zeg maar: een paar kleine pestkoppen kunnen ze nog aan, maar als het een complete hooliganbende wordt, gooien ze de handdoek in de ring.
En het is de PSA-waarde, de persoonlijke scorekaart van je lichaam, die bepaalt of de alarmbel afgaat. Zolang die onder de 2.0 blijft, blijft de medische wereld rustig zitten, met de benen omhoog, alsof er niets aan de hand is. Maar o wee als dat cijfertje die magische grens passeert: dan schiet iedereen wakker en gaan ze meteen met hun scannertje rondneuzen. “Zo meneer, even kijken waar die vervelende indringers zich schuilhouden.” En dan komt er een PET-PSMA-scan op tafel.
Maar nu heeft Mr Willy, bij wie 'toeval’ op z’n voorhoofd geschreven staat, al twee keer , voor een totaal andere reden, zo’n scan gekregen terwijl z’n PSA nog krek laag was ( 0.25 of zoiets). En wat blijkt? Zelfs bij zo’n lage waarde zijn die etterbakjes al druk bezig met hun bouwplannen. Niet zomaar een miezerig spikkeltje, maar groot genoeg om voor een hoop misère te zorgen als je niet oplet. Dus, hopsakee, het straalkanon erbij en schieten maar.
Moraal van het verhaal: die drempel van 2.0 is eigenlijk veel te hoog. Tegen de tijd dat je zover bent, kun je al zo’n etterbende hebben dat je met een gewoon kanon niet meer toekomt.
En daar was de radioloog het dus volmondig mee eens. Voortaan mag de scanner al in actie komen bij een PSA van 0.5. Niet meer wachten tot het te laat is. Een geruststellende gedachte, alsof je een brandmelder hebt die afgaat bij de eerste rookpluim in plaats van pas als de keuken in lichterlaaie staat.
Nou, het zal niet blijven helpen, uitstel van executie, zeg maar, maar het idee dat er wat sneller wordt ingegrepen, laat Mr Willy toch wat rustiger slapen. En das veel waard, niet ?
PS
Maar nu was Mr Willy eigenlijk naar de radioloog gegaan om een bestralingsplan te bespreken voor die recente gluiperds.
Nou, die ene die zich in het schaambeen verstopt heeft, die krijgen ze d'r met één welgemikt schot wel weg.
Maar in de prostaatloge hebben die etterbakjes zich blijkbaar toch goed gesetteld . Blaas , plasbuis en endeldarm hebben al te lijden gehad van die prostaatoperatie en als ze nu met het grote kanon gaan schieten dan is de kans op collateral damage te groot.
Dus die gaan ze te lijf met kleine handvuurwapens. Resultaat gegarandeerd, dat is het probleem niet, maar het vraagt wel een tiental sessies. Wordt dus nog druk de eerste weken. Maandag krijg ik de planning doorgestuurd.