Zoals ze elders al opgemerkt hadden: 't is de laatste tijd nogal druk geweest rondom Mr Willy. Die is volop bezig om de dokters hun pensioen veilig te stellen. Maar deze week, voor even toch, was het dan toch de laatste keer dat ie langs de witte jassen moest passeren.
Nou, de tijd gaat snel, want het is nu al twee maanden dat Mr Willy slaapt met zo’n duikmasker op zijn snoet (voor de ingewijden: CPAP), en een paar dagen terug moest ie daarvoor op controle. Niet dat ze geïnteresseerd zijn in zijn schoonheidsslaapje, neen, vooral om te zien of ik dat ding wel genoeg gebruik. Minimum 4 uur per nacht. Anders? Geen cent terug van het ziekenfonds! Maar goed, dat maskergedoe registreert dus ook mijn volledige slaapgedrag. Alles. Elke zucht en snurk staat erin.
Nou, die resultaten waren dik in orde, zei de pneumoloog met een brede glimlach. Geen gesnurk meer, geen ademstops, en ik voel met 10 jaar jonger als ik 's morgens wakker word. Nou, dat laatste is wel wat overdreven, maar ’t scheelt toch serieus wat.
Maar dan kwam er , uit het niets zo, een longfunctietest erbij. Waarom? Geen mens die het weet, maar goed, ik was er dan toch, dus blazen maar.
Daar zat ik dan, snuivend als een stoomtrein. De hechtingen in mijn mond stonden op springen, maar blazen deed ik, jong. De longen uit mijn lijf! De uitslag? Pfff... ruim boven het gemiddelde van een 71-jarige ouwe knar! Waar al dat joggen nog goed voor is. Zelfs met al dat hormonengedoe blaas ik harder dan een scheepshoorn bij mist op de Noordzee. Als er een medaille voor longinhoud bestond, dan hing die nu om mijn nek, glanzend van trots.
Maar lang heeft die pneumoloog het daar niet over gehad. Neen, zijn échte passie bleek... snurken. "Daar heb ik zelfs een boek over geschreven!" zei hij, met een blik alsof hij net de Nobelprijs had gewonnen. "Hebt u interesse? Er liggen nog wat folders!" En of dat niet genoeg was, wees hij trots naar een toren boeken op zijn bureau. Alsof hij de nieuwste Harry Potter had geschreven.
Wat moet je daar nu van denken? Een longdokter die boeken verkoopt over snurken, in zijn eigen praktijk nog wel. Misschien moet ik ook maar eens een boek schrijven: Mijn leven met CPAP – of hoe ik de dokters rijk maakte. Wie weet word ik dan net zo beroemd als die snurkdokter.
Maar eerst lees ik die folders. Want je weet nooit wat voor wereldschokkende snurkwetenschap erin staat, hé.
En intussen fluit ik de toekomst tegemoet. Zonder gesnurk, wel te verstaan. Wat wil een mens nog meer? Niks.
Nou ja... behalve een lang leven dan.
Reactie plaatsen
Reacties