"Behagen"
Een woord dat klinkt als een zuchtje wind door een lenteweide. Volgens de grote Van Dale betekent het genoegen scheppen in iets, iets aangenaam vinden. Een zo alledaags woord, maar dat in de wereld van rouwbetuigingen een sinistere bijklank krijgt.

 Want daar sta je dan op de uitvaart, omringd door de geur van verdriet, een zakdoek vol tranen, terwijl je leest: "Het behaagde de heer om tot zich te nemen..."
 Alsof die Heer er nog wat plezier in schept.

Want laten we eerlijk zijn, voor vrolijke gebeurtenissen, zoals geboortes, huwelijken of communies, hoor je nooit: "Het behaagt de Heer." Nee, nee, dan lijkt de Heer in kwestie zijn handen er niet aan te willen branden. Of misschien zit hij dan gewoon te mokken, omdat ie geen uitnodiging kreeg.

Misschien zit die Heer al vol ongeduld te wachten op de dag dat Mr Willy  het tijdelijke voor het eeuwige verwisselt. 
Maar, helaas voor hem, Mr Willy lijkt zich, een beetje gekwebbel met Harry daargelaten, prima in zijn vel te voelen. Hij houdt de Heer in spanning, want misschien behoort hij wel tot die exclusieve club van één op zoveel miljoen kankerlijers waarbij spontane remissie optreedt. Je weet maar nooit.

Dus, beste Heer in de hemel, je zult nog even geduld moeten hebben. Mr Willy is nog niet klaar voor de grande finale. 

Maar wie weet, misschien komt er  dan  wel een overlijdensbericht dat zelfs Mr Willy zou waarderen:

 "Het behaagde de Heer om tot zich te nemen, Mr. Harry, prostaatkankercel, overleden na een lange strijd tegen Mr Willy." 

Goh, dat zou pas een behaaglijke wending zijn, nietwaar?