Onder het zilveren papier
                    schuilt een wereld vol plezier. 
                    Een karamellenvers, klein maar fijn,
                   laat elke dag een beetje zonniger zijn.

D'r zijn hier in de Nederlandse, en ook in de Vlaamse taal, toch een pak van die rare woorden, waarvan de oorsprong in mistige nevels gehuld is.
 In welke kolenmijn werd het steenkolenengels gesproken? Uit welk kookboek komt het potjeslatijn? Welke dame op leeftijd legde de eerste oudewijvenknoop? Waar en in welke week werd het eerste weekdiertje gevangen met een garnalengeheugen? Welk spook nam ooit de eerste spooktrein? Wie heeft er ooit mieren geneukt?

Ook karamellenvers is zo'n woord.

Volgens Wikepedia is een karamellenvers een rijmpje zoals dat wel werd afgedrukt op de verpakkingspapieren van karameltoffees. Maar nu heeft Mr Willy in zijn leven al best heel wat karamellen genuttigd, echter een vers daarop heeft ie nog nooit gezien. Wel een man met een tulband en een lange baard. Osama Bin Laden vooraleer ie een baantje kreeg bij de As van het Kwaad.
En Mr Willy heeft het hele internet afgezocht, snoepwinkels overhoop gehaald, familie en vrienden lastig gevallen, maar nergens heeft ie een wikkeltje gevonden met een of andere poëtische tekst erop.
Nou , zo erg is dat niet hoor. 
Want in zijn zoektocht naar mooie versjes , is hij zelf  begonnen met zijn eerste stapjes te zetten in de wereld van de edele dichtkunst. Niet dat hij die met een ganzenveer schrijft hoor , die arme ganzen die de hele winter moeten doorbrengen met een bloot achterste, das dierenmishandeling.  . En daarbij , die hanepoten van hem zijn nog slechter leesbaar dan die van zijn uroloog.  Maar achter zijn PC , tussen twee blogs in, ....

Want daar, tussen die karameltoffees , dwalend tussen snoeppapiertjes en vergeten woordjes heeft Mr Willy de kracht van poëzie ontdekt. Het feit dat je , zelfs in een eenvoudig pretentieloos versje met een paar regels meer kan vertellen dan in een halve blog. Een  leuke manier om schoonheid, vreugde en humor te verspreiden in de eenvoudige momenten van het leven. 
En hoewel  hij met zijn kunde nog niet tot aan de knieën komt van Marc of Hebe is Mr. Willy op zijn eigen wijze een hoeder geworden van een kunst die de wereld verwarmt: het karamellenversje.

In een dorpje zoet en teer,
leefde Mr Willy, een man van eer.
Met een pen en veel plezier,
schreef hij poëzie op papier.

"Vroeger," sprak hij, "lang geleden,
werden karamels bekleed met reden.
Op elke wikkel, groot of klein,
stond een versje, oh zo fijn."

Geïnspireerd door deze zaken,
begon hij zelf gedichten te maken.
Karamellenverzen, pretentieloos,
maar oh, zo smakelijk en grandioos.

"O karamel, zo zoet en zacht,
jouw smaak heeft mij hier gebracht.
Op elke toffee, elk snoepje rond,
een gedichtje, gezond van grond."

Zo werd Mr Willy, dichter van snoep,
een legende, in  die grote  kankerlijergroep.
Zijn verzen, klein maar fijn,
maken van  elk karamelmomentje een festijn

Dus als je ooit, in 't dorpje zoet,
een karamel proeft, weet dan goed:
De woorden van Mr Willy, zo vrolijk en vrij,
maken van elke toffee een poëtische lekkernij.