Zeker al tien mannen, van beroep marconisten, zitten in de wachtkamer van een telegraaf maatschappij om een baantje te bemachtigen

Ze komen op een advertentie af, die een marconist vraagt en hopen met deze sollicitatie dat baantje te bemachtigen. .

Tussen negen en twaalf uur ´s morgens moeten ze zich melden op het kantoor van de maatschappij.

Zo zitten ze te wachten, terwijl ze een praatje maken.

De een vertelt, waar hij nu werkt; een ander maakt duidelijk, wat hij van de nieuwe baan verwacht, de derde heeft het over zijn verdiensten. 

En iedereen pocht voor zich dat ze zo goed zijn, hoe onmisbaar ze wel zijn in hun  oude firma

Als ze een paar uur hebben gewacht en gepraat zonder dat iemand van hen was binnen geroepen, beginnen ze toch te mopperen:

'Een mooie boel hier: wordt je om negen uur uitgenodigd en ondertussen loopt het al tegen elven en er is niemand die naar ons omziet. Als het er hier zo aan toe gaat, zal de uitbetaling ook wel rammelen.

Zo zitten ze te praten en te mopperen.
Om half twaalf uur komt er nog een verlaatte sollicitant binnen.

Hij wordt met hoongelach ontvangen:
'U zit hier vanavond om zeven uur nog, hoor!'

De man gaat rustig zitten en spreekt echter geen woord meer.

Echter, na enkele ogenblikken staat hij op en gaat zonder kloppen de directiekamer binnen.

Iedereen kijkt verbaasd.

Na korte tijd komt hij met een stralend gezicht naar buiten en zegt:

'Mijne heren, u kunt wel naar huis gaan, want ik ben aangenomen.'

Geërgerd en verbaasd vragen de anderen hoe dat nu toch mogelijk is. 
'Wel, de zaak is heel eenvoudig, zodra ik binnen kwam, hoorde ik door de luidspreker in de hoek van deze wachtkamer heel zachtjes in morsetekens:

'Indien u dit bericht(sein), hebt vernomen, mag u binnen komen en wordt u aangenomen'.

Dit bericht werd al vanaf negen uur vanmorgen over de luidspreker uitgezonden.

Hebben jullie dat dan niet gehoord?
Geen van de mannen had aandachtig geluisterd. Ieder was veel te veel vervuld geweest van zichzelf, om naar de boodschap te kunnen luisteren.
En daarom ging de betrekking aan hen voorbij.

Zo gaat het ook met het kloppen van Yeshua, (Jezus) aan de deur van je hart.

Misschien zeg jij:

"Ik heb Yeshua nog nooit horen kloppen!"

Als je niet aandachtig luistert, hoor je Hem niet.
Als je te druk met jezelf, je carrière, je hobby's, enz.,bezig bent, hoor je Hem niet.
Als je geen aandacht hebt voor anderen, dan hoor je hem niet

En zo  eindigt het verhaal, een saga die zich ontvouwt rond Jezus en dergelijke zaken. En meneer Willy, verre van een vroom man, heeft doorgaans weinig op met verhalen die je stiekem proberen te bekeren met hun inspirerende woordjes. Maar, dit verhaal had iets bijzonders, iets fris en leuks.  Het wist hem te bekoren zonder dat hij het doorhad. Vandaar dat ie het even wou delen

En daarbij, vandaag had Mr  Willy toch maar de inspiratie van een baksteen, dus .....